Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Πρωτόγνωρα και δυσάρεστα συναισθήματα

Τα Μέσα μας πληροφορούν σήμερα για τις ενέργειες των ειδικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που από χθες ελέγχουν το λεγόμενο πρόγραμμα σταθερότητος και ανάπτυξης, καθώς και τις αντιδράσεις βουλευτών, υπουργών και άλλων στην κριτική που δέχθηκαν. «Όλη αυτή η κατάσταση μάς προκαλεί πρωτόγνωρα και ιδιαίτερα δυσάρεστα συναισθήματα» τόνιζε χθες στο 'Βήμα' υπουργός που πέρασε από το «κόσκινο» του κλιμακίου της ΕΕ (σίγουρα η κριτική πάντα τσούζει). Και οι δημοσιογραφικές αντιδράσεις; «Ποιοί είναι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα κάνουν συστάσεις σε εκλεγμένα στελέχη μιας κυβέρνησης;» αναρωτήθηκε ραδιοφωνικός παρουσιαστής το πρωί. Χωρίς όμως να σκεφθεί ότι άλλη η αρμοδιότητα ενός ‘εκλεγμένου’ και άλλη ενός τεχνοκράτη. Η ‘εκλογή’ δεν σε κάνει ειδικό σε ένα θέμα, απλώς σου δίνει την εντολή της νόμιμης (και σύννομης) διαχείρισης ενός τομέα ευθύνης. Ούτε η ιδιότητα του ‘δημοσίου υπαλλήλου’ σημαίνει σε όλες τις χώρες και περιπτώσεις ένα πρόσωπο περιορισμένης ευθύνης που πίνει καφέ και χτυπάει σφραγίδες σ’ ένα γραφείο. Ο επαγγελματίας (professional) υπάλληλος ξέρει τους κανόνες της εργασίας του και εκτελεί τις εντολές που του δίνονται: ούτε λιγότερα ούτε περισσότερα. Ούτε μίζα θα δεχθεί από μας για να δώσει διαφορετική εκτίμηση, ούτε bonus από τους εντολείς του αν αποκομίσει περισσότερο όφελος για την ΕΕ. «Ήταν ευγενικοί, αλλά πολύ σοβαροί και αμείλικτοι σε όλες τις περιπτώσεις που διαπίστωναν ασάφειες και αοριστίες», μας λέει πάλι το 'Βήμα'. Που σημαίνει σοβαρότητα στη δουλειά, και όχι 'εκπτώσεις' του τύπου «Εντάξει μωρέ, πάνω-κάτω θα τα βρούμε». Θα καταλάβουμε άραγε επιτέλους αυτή την ουσιαστική διαφορά μεταξύ υπαλλήλου και ‘υπαλλήλου’;

4 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Πες τα χρυσόστομε!!! Ίσως κάτι διορθωθεί, αν και... εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες...

Πολυκαλημέρες!

Α. Παπαγιάννης είπε...

Ευτυχώς γράψατε το "χρυσόστομε" με μικρό "χ"..., για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση!

ΦΩΤΗΣ είπε...

Με θλίψη διαπιστώνομε καθημερινά την αλλοίωση του πλούτου της γλωσσικής μας παράδοσης . Έπαψε πια στις ημέρες μας κάθε λέξη ,ως σημαίνον, να περιγράφει με ακρίβεια και σαφήνεια το υπ’ αυτής σημαινόμενο. Το περιεχόμενο πολλών λέξεων της γλώσσας των πατεράδων μας έχει κυριολεκτικά παραμορφωθεί. Να μην πω ότι έχει αλλάξει παντελώς .
Φίλε μου Αντώνη , εάν σε καλούσαμε , ως ικανότατο γλωσσοπλάστη, να προτείνεις νέες λέξεις που να περιγράφουν , ως συνεπείς σημαίνουσες , το ακριβές σημερινό εν Ελλάδι περιεχόμενο του νοήματος των λέξεων ‘’υπουργός’’ και ‘’υπάλληλος’’ , ποιες στ’ αλήθεια θα διάλεγες ;
Σε παρακαλώ μη βιαστείς να απαντήσεις , διότι και οι δυο λέξεις αρχίζουν με την καυτή ‘’κοινωνιοκεντρική’’ πρόθεση «υπό» . Και είμαι σίγουρος πως δεν έχεις καμιά απολύτως διάθεση να «υπο»θέσουν μερικοί-μερικοί ότι «υπο»λογίζεις στην «υπο»βάθμισή τους …

Α. Παπαγιάννης είπε...

Φώτη μου, χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας, υπο-κλίνομαι στις δικές σου υποθέσεις. Λέω συχνά ότι η εργασία ή η θέση που κάνει ή κατέχει κάποιος δεν αναδεικνύει το πρόσωπο, αλλά το πρόσωπο καταξιώνει τη θέση που κατέχει ή την εργασία που επιτελεί. Και αυτό ισχύει για οποιαδήποτε θέση ή εργασία, από εκείνη του γιατρού μέχρι εκείνη του ανωτάτου άρχοντος. Έχω την εντύπωση ότι αν αυτή τη μικρή αλήθεια μας τη δίδασκαν στο σχολείο από την παιδική μας ηλικία, κάποια πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά.