Τι να πεις, και σε ποιόν; Το εξειδικευμένο τμήμα κάνει μερικές εκατοντάδες θεραπείες κάθε μέρα, σε ανθρώπους καρκινοπαθείς που έρχονται από τις τέσσερεις άκρες της Βορείου Ελλάδος. Μία μέρα εκτός λειτουργίας σημαίνει μετάθεση όλων αυτών των ‘περιστατικών’ στην πλησιέστερη δυνατή ημερομηνία, που δεν είναι πιο κοντά από μια εβδομάδα. Μπορούν οι άρρωστοι αυτοί να περιμένουν τόσο; Η κατάσταση των περισσοτέρων είναι τέτοια που δεν σηκώνει πολλές αναβολές. Η ‘ημερομηνία λήξεως’ είναι ήδη ορατή, και συχνά η πάλη γίνεται για την ποιότητα της ζωής που τους απομένει. Είναι δυνατόν να προβάλλεται ως δικαιολογία για την καθυστέρηση της ανακουφιστικής θεραπείας η λέξη ‘απεργία’; Έχω το δικαίωμα (ή το καθήκον) ως γιατρός να ‘μεσολαβήσω’ υπέρ κάποιου, δηλαδή να παρακάμψω κάποιον άλλον (ή άλλους);
Με όλη την κατανόηση που μπορεί να έχει κανείς για αιτήματα πιεστικά, κοινωνικά, δίκαια (ας αφήσουμε στην άκρη τα υπόλοιπα), πιστεύω ότι οι έννοιες ‘απεργία’ και ‘υγεία’ είναι ασύμβατες. Μάλιστα υπάρχει και μια τραγική ειρωνεία στην όλη υπόθεση. Όταν το μόνιμο παράπονο είναι ότι υπό κανονικές συνθήκες δεν επαρκεί το προσωπικό στα νοσηλευτικά ιδρύματα, τότε η έκφραση ‘προσωπικό ασφαλείας’ για τις ημέρες απεργίας μόνο ως παραλογισμός μπορεί να εκληφθεί. Κάτι ξέρουν οι Άγγλοι που το ονομάζουν ‘skeleton crew’.
[Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ, 7/4/2009]
3 σχόλια:
Στην Ελλάδα ίσως νομίζουμε πως και ο Θάνατος απεργεί μαζί με το προσωπικό των νοσοκομείων. Τι καλά που θα ήταν!
Πριν πολλά χρόνια έγινε στη Γαλλία μια απεργία διαρκείας των γιατρών. Όταν αργότερα μελέτησαν τις αντίστοιχες στατιστικές, διαπίστωσαν ότι η θνησιμότητα του πληθυσμού στη χώρα μειώθηκε στο διάστημα της απεργίας. Δεν ξέρω σήμερα στην Ελλάδα τι αποτελέσματα θα είχαμε...
Η απεργία των ιατρών είναι ιδιότυπη κατάσταση, στην οποία οι ευσυνείδητοι γιατροί ... "προσέχουν τα διπλά", ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστα συμβάματα! Αν υπάρχουν ασυνείδητοι, αυτοί χωρίς συνείδηση λειτουργούν και τις άλλες μέρες...
Πάντα πίστευα πως ο καρκίνος αποτελεί ένα ιδιότυπο "επείγον" και επομένως, τις μέρες οιασδήποτε απεργίας θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται κανονικά, όπως νομίζω ότι συμβαίνει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Όσον αφορά στην ακτινοθεραπεία, θα ήθελα να καταθέσω την πάρα πολύ κακή εμπειρία μου, ότι δηλαδή, δεν μπορείς να στείλεις άρρωστο για ακτινοθεραπεία στην Ελλάδα, παρά μόνον στον ιδιωτικό τομέα, γιατί στο δημόσιο, απλά του κλείνουν ραντεβού τόσο αργά που είναι ανώφελο. Ασθενής μας στο Καρπενήσι, χειρουργήθηκε 4 φορές για υποτροπή σαρκώματος μαλακών μορίων, γιατί υποτροπίαζε μέχρι να πάει για ακτινοθεραπεία!
Ειδικά για τη χημειοθεραπεία, να τονίσουμε και τη σημασία της ακριβούς τήρησης των ημερομηνιών, ώστε να έχει αποτέλεσμα το φάρμακο!
Βλέποντας όλα αυτά που περιγράφεις Αντώνη μου, καταλαβαίνουμε ακόμα μια φορά σε πόσο βάρβαρη κοινωνία ζούμε στην Ελλάδα...
Το χειρότερο δυστυχώς είναι ότι δεν φαίνεται πουθενά "ακτίς φωτός" στο σκοτάδι αυτό, η "λογική της προσφοράς" συρρικνώνεται διαρκώς και κάθε μέρα όλο και περισσότεροι "περνάνε στην αντίπερα όχθη του ποταμού" ...
Δημοσίευση σχολίου