Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Δημοσκοπήσεις και δημοκοπία

Μισή μονάδα προηγείται το ΠΑΣΟΚ της ΝΔ’. ‘Στη μιάμιση μονάδα η διαφορά της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ’. Και τα δυο συμπεράσματα την ίδια μέρα. Αν γίνονταν κάθε μέρα εκλογές με βάση τις δημοσκοπήσεις, δεν θα προλάβαινε καν να ορκιστεί η αντίστοιχη κυβέρνηση (δεν θα ξέραμε καν ποιος είναι πρώτος). Η αρρώστια έχει δυστυχώς βρει πρόσφορο έδαφος και δεν λέει να υποχωρήσει. Τα διάφορα ‘ποσοστά’ καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των ‘Δελτίων’, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν άλλες ειδήσεις (κι αν υπάρχουν, ποιος περιμένει να τις ακούσει;). Διάφοροι φλύαροι ‘ραδιολόγοι’ ερμηνεύουν κατά το δοκούν τα αποτελέσματα: αν είναι ευνοϊκά για τον ομιλούντα, αποδεικνύουν ‘στροφή του εκλογικού σώματος’. Αν είναι δυσμενή, πρόκειται για ‘στιγμιαία καταγραφή’ που δεν θα ‘μετρήσει’ στις κάλπες. Η φρασεολογία θυμίζει το χρηματιστήριο: τη ‘μεγάλη άνοδο’ ακολουθούν ‘διορθωτικές κινήσεις’, ενώ η ‘ελεύθερη πτώση’ συνοδεύεται από ‘ανάκαμψη’.

Η τραμπάλα των γκάλοπ δεν είναι δημοκρατία. Αντίθετα, αν λάβει κανείς υπόψη ότι το Σύνταγμα προβλέπει εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, τότε το να εξωθούμε τεχνητά την κοινή γνώμη σε αίτημα για εκλογές κάθε εβδομάδα αποτελεί αντισυνταγματική ενέργεια, αν όχι και στάση. Είναι βέβαια κι αυτός ένας τρόπος να αποφεύγουμε την παραγωγή χρησίμου έργου. Πού να προλάβουμε;

2 σχόλια:

pascha είπε...

Σαφεστατα τα γκαλοπ δεν ειναι δημοκρατια. Ομως τι λειτουργει δημοκρατικα σε αυτη τη χωρα; Κι αυτο το ελλειμα δημοκρατιας δεν ειναι οι πολιτες που το επιβραβευουν με τη σταση τους; Αποδεχομενοι ολα οσα συμβαινουν, προσδοκωντας σωτηρες ειτε προερχομενους εκ του εκκλησιαστικου και ταυτοχρονα πολιτικου χωρου ειτε απο καθαρα πολιτικους χωρους. Η σημερινη συγχυση, η συγχρονη βαβελ στην οποια ζουμε και κινουμαστε ολοι, δεν ειναι ευκολο να παψει να υφισταται. θελει κοπο, αγωνα και ιδρωτα. Κατι που δεν αποτελει βιωμα και συνειδηση των σημερινων ανθρωπων.
Δυσκολη η εξοδος απο αυτη την κριση πιστευω ομως πως καπου υπαρχει. Απλα ειναι σε πρωτο χρονο αορατη για τους πολλους. Κι αν η σωτηρια δεν ειναι ατομικη, που δεν ειναι, χρειαζονται πολυ δυνατα μεσα για να ανεβει κανεις την ανηφορα με τοσο βαρος..

Α. Παπαγιάννης είπε...

Ευχαριστώ για το σχόλιό σας. Η σωτηρία μιας κοινωνίας δεν είναι βέβαια ατομική υπόθεση, αλλά η συνεισφορά του κάθε μέλους της μπορεί να συμβάλει στο κοινό καλό. Εκεί έγκειται και η προσωπική ευθύνη, που είναι ανεξάρτητη από τη συμπεριφορά των όποιων άλλων. Άλλο τώρα ότι η υπεύθυνη στάση κάποιου θα του δημιουργεί πάντα ένα βαθμό σύγχυσης και ίσως και απελπισίας όταν θα τη συγκρίνει με τον περίγυρο, ιδίως στις επίσημες εκδοχές του.