Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020

Δύσπεπτες αλήθειες

 Παλιά συνήθεια να ξεσπούμε στον μαντατοφόρο όταν δεν μας αρέσει το μαντάτο. Κάτι που το ζούμε καθημερινά ακόμη και στον ‘φωτισμένο’ 21ο αιώνα. Κανείς δεν θέλει να ακούει δυσάρεστα, και αυτό το ξέρουν π.χ. οι πολιτικοί που γενικά αποφεύγουν να λένε γυμνή την αλήθεια, δημιουργώντας έτσι στον κόσμο ένα κλίμα ψευδαίσθησης και αυταπάτης. Κι όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι και η συγκάλυψη δεν είναι δυνατή, αναγκάζονται να γίνουν ‘κακοί’, δηλαδή να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, φοβούμενοι ότι ίσως να το πληρώσουν ακριβά στις κάλπες την επόμενη φορά (το είδαμε το 2009 μετά την ειλικρινή ομιλία Καραμανλή στη ΔΕΘ λίγο πριν εκδηλωθεί η οικονομική κρίση).
     Στις μέρες μας το φαινόμενο είναι καθημερινό. Πετροβολούμε όσους μας ενημερώνουν από θέση ευθύνης για τα όσα τραβάμε με την πανδημία, λες και αυτοί δημιούργησαν τον κορωνοϊό και τις συνέπειές του. Δεν τα πάμε καλά με την αλήθεια, μας πέφτει βαριά και δύσπεπτη. Συνηθίσαμε στο «λάγνο ψέμα τους που τα ’κανε όλα ωραία» (όπως τραγουδούσε κάποτε η Χάρις Αλεξίου). Διαβάζω ότι στη γειτονική Ιταλία, που μετράει δεκαπλάσιους νεκρούς κάθε μέρα, κάποιοι έχουν αρχίσει να τα βάζουν και με τους υγειονομικούς, γιατρούς και νοσηλευτές, που τους θεωρούν υπεύθυνους για τα μέτρα περιορισμού αλλά και για τους θανάτους ασθενών στα νοσοκομεία, φτάνοντας μέχρι και να σπάζουν τα αυτοκίνητά τους. Δύσκολη η πραγματικότητα: πιο βολικό μας έρχεται να ζούμε με μύθους. Και τώρα που η κουρτίνα τραβήχθηκε, μισούμε το φως, ως «φαύλα πράσσοντες».  


1 σχόλιο:

Κωνσταντινος είπε...

Μακρια απο τις οποιες ενστασεις εκ του αποτελεσματος κρινοντας, οι Κινεζοι αποδειχθηκαν πιο διαβασμενοι μαθητες του ΝΙΚΟΛΟ ΚΑΚΙΑΒΕΛΙ που παντα παραμενει σωστος και σε ολα.