Διαβάζουμε και ακούμε διάφορα αυτές τις μέρες για μετανάστες, νόμιμους και λαθραίους, οικονομικούς και μη (υπάρχουν κι άλλοι; υποθέτω μόνο οι ‘επιστημονικοί’ ή οι ασθενείς μπορούν να εξαιρεθούν από την οικονομική κατηγορία), πολιτικές υπαρκτές και ανύπαρκτες και άλλα συναφή. Κάνω τη σκέψη ότι για να έχει ένα κράτος σαφή πολιτική απέναντι στους 'ξένους' (χρησιμοποιώ συμβατικά αυτόν τον συλλογικό όρο, χωρίς καμία απαξιωτική σημασία), θα πρέπει πρώτα να έχει σαφή πολιτική απέναντι στους πολίτες του: να τους διδάσκει τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους, να τους ασφαλίζει ισότιμα και να τους εξασφαλίζει τα βασικά τους δικαιώματα, να τους οχυρώνει απέναντι σε καταχρηστικές συμπεριφορές ιδιωτών (π.χ. μαύρη εργασία) και δημοσίων λειτουργών (π.χ. περιττή γραφειοκρατία), αλλά και να τους αναγκάζει (με την πιο καλοήθη έννοια του όρου) να συμμορφώνονται με τους κοινούς για όλους κανόνες λειτουργίας της κοινότητας (ή να υφίστανται τις συνέπειες της μη τήρησης των κανόνων). Έχοντας θεσμοθετήσει το ‘ημέτερον’ μπορεί στη συνέχεια να προσδιορίσει και τη σχέση του με το ‘έτερον’ και να έχει τις ανάλογες απαιτήσεις από αυτό, χωρίς να εκτραπεί ούτε σε ρατσισμούς ούτε σε άλλες ακρότητες. Πολλά ζητάω;
2 σχόλια:
Το χειρότερο στην Ελλάδα είναι πως συνήθως υπάρχουν νόμοι για πολλά πράγματα που αν εφαρμόζονταν θα ήμασταν καλύτερα. Αλλά εκτός από τη νομοθέτηση δυστυχώς πάσχουμε και στην εφαρμογή των νόμων.
Στις ασκήσεις επί χάρτου είμαστε πρώτοι! Όταν βγαίνουμε να περπατήσουμε στο πραγματικό έδαφος, εκεί τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.
Δημοσίευση σχολίου