Λέγεται συχνά ότι δια της στατιστικής μπορούμε να αποδείξουμε οτιδήποτε. Η απάντηση των ειδικών είναι ότι αυτό συμβαίνει όταν χρησιμοποιούμε λανθασμένες στατιστικές μεθόδους (και υπάρχουν πάμπολλες, για όλα τα γούστα…). Ωστόσο, κάποια αδρά νούμερα είναι δύσκολο να αγνοηθούν ή να απορριφθούν ως ανακριβή. Έτσι, διαβάζω στην προχθεσινή Guardian ότι, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, από τον Οκτώβριο του 2023 έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό από τη Γάζα για επείγουσα ιατρική περίθαλψη 7.672 ασθενείς, μεταξύ των οποίων 5.332 παιδιά. Ωστόσο, πάνω από 700 (εκ των οποίων πολλά παιδιά) έχουν πεθάνει ενώ περίμεναν την άδεια από τις Ισραηλινές αρχές για να φύγουν από τη Γάζα.
Άλλο δημοσίευμα, με στοιχεία από την οργάνωση ACLED (Armed Conflict Location and Event Data) που υποστηρίζεται από Δυτικές κυβερνήσεις και από τον ΟΗΕ, αναφέρει ότι 15 στους 16 Παλαιστινίους που σκοτώθηκαν στη Γάζα από τον περασμένο Μάρτιο (πάνω από 16 χιλιάδες) ήταν άμαχοι. Συγκριτικά, την ίδια χρονική περίοδο έχουν σκοτωθεί 54 Ισραηλινοί στρατιωτικοί. Οι εκτοπισμένοι (όχι για πρώτη φορά) Παλαιστίνιοι φθάνουν το μισό εκατομμύριο. Οι σχετικές φωτογραφίες δείχνουν ατέλειωτα καραβάνια από αυτοκίνητα και άμαξες φορτωμένα με οικογένειες και κάθε λογής υπάρχοντα να πλανώνται στο άγνωστο, αφήνοντας πίσω τους τα συντρίμμια από τις βομβαρδισμένες πόλεις και τα σπίτια τους. Και όλα αυτά παράλληλα με την αναγκαστική λιμοκτονία και την στέρηση υγειονομικής και ανθρωπιστικής βοήθειας.
Βέβαια στους υπευθύνους δεν πολυαρέσουν οι συγκρίσεις, αλλά εμείς ας θυμηθούμε ότι πριν καμιά εικοσαριά χρόνια το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την τότε Γιουγκοσλαβία ως αντίδραση για την εθνοκάθαρση της Βοσνίας. Κανείς φυσικά δεν ζητάει να γίνει κάτι ανάλογο στο Ισραήλ. Ωστόσο, υπάρχουν τόσα μέσα που μπορεί να ασκήσει η διεθνής κοινότητα. Ήδη κάποιες χώρες (με πρώτη την Ισπανία) ανακοίνωσαν ότι θα απόσχουν από την Eurovision αν επιτραπεί η συμμετοχή του Ισραήλ. Η πολιτισμική απομόνωση μιας χώρας που δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο (είχε εφαρμοσθεί σε παγκόσμια κλίμακα κατά της Νότιας Αφρικής στην εποχή του απαρτχάιντ) θα ήταν ένα ελάχιστο δείγμα αποδοκιμασίας και καταδίκης των πρακτικών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου