Άκουσα προ ημερών στο ραδιόφωνο, από άνθρωπο μορφωμένο, την ακόλουθη παρατήρηση (παραθέτω το νόημα από μνήμης): «Δεν είναι δυνατόν στην εποχή μας να μπορεί να μας πει το κάθε μαγαζί τι ώρα θα φθάσει η πίτσα (ή η όποια άλλη παραγγελία) στο σπίτι μας, και να μη μπορεί το ΕΚΑΒ να μας πει σε πόσο χρόνο θα έρθει το ασθενοφόρο να μας πάρει». Εύλογη η απορία, θα έλεγε κανείς πρόχειρα. Ας το ξανασκεφθούμε όμως. Καταρχήν δεν γίνεται σύγκριση του αριθμού των μοτοποδηλάτων που κάνουν ντελίβερι με τον διαθέσιμο αριθμό των ασθενοφόρων, ούτε με την γεωγραφική έκταση που πρέπει να καλύπτει ο κάθε στόλος. Δεύτερον, οι συνθήκες κυκλοφορίας ανά πάσα στιγμή, σε συνδυασμό και με τις αποστάσεις, τον καιρό, την ποιότητα των δρόμων κτλ., κάνουν πρακτικά αδύνατη μια τέτοια ακριβή πρόβλεψη. Τρίτο, και κυριότερο, η παραγγελία και παράδοση ενός φαγωσίμου δεν χρειάζεται άλλη σκέψη πέρα από την επιλογή του πελάτη. Η αποστολή ενός ασθενοφόρου για μια διακομιδή χρειάζεται καταρχήν διαλογή (triage). Σε ποιον θα δώσει ο υπεύθυνος προτεραιότητα; Σε μια απλή λιποθυμία, στο οξύ έμφραγμα σε έναν πενηντάρη, στο εγκεφαλικό επεισόδιο σε έναν ογδοντάχρονο ή στο σοβαρό τροχαίο με πολλά θύματα και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις; Όλα αυτά είναι γνωστά στους ανθρώπους της δουλειάς (γιατρούς, διασώστες, νοσηλευτές κτλ.), αλλά όχι στο ευρύ κοινό που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου με το σλόγκαν «εδώ και τώρα» και περιμένει να είναι ένα ασθενοφόρο στημένο σε κάθε γωνία με αναμμένη τη μηχανή, μήπως και τύχει να το χρειασθεί. Ναι, χρειαζόμαστε περισσότερα ασθενοφόρα και εξειδικευμένο προσωπικό. Ωστόσο, ακόμη και υπό τις καλύτερες συνθήκες δεν πρέπει να νομίζουμε ότι το ΕΚΑΒ μπορεί να μετατραπεί σε ντελίβερι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου