Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Σαλίγκαρος

Το άκακο και βραδυκίνητο αυτό πλάσμα θυμίζει συνειρμικά διάφορες καταστάσεις. Όπως τη δοκιμασία οπισθοπορείας σε σχήμα S που έπρεπε να εκτελέσουμε κάποτε για να περάσουμε τις εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης (ούτε την ηλικία μας δεν μπορούμε να κρύψουμε...). Ή το ανέκδοτο για τον αετό που, βλέποντας ένα σαλίγκαρο έξω από τη φωλιά του σε ένα πανύψηλο βουνό, τον ρώτησε πώς έφτασε εκεί πάνω. «Έρποντας, γλείφοντας, και με τα κέρατά μου», ήταν η απάντηση. Όχι άγνωστη στην περιρρέουσα πραγματικότητα.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αντώνη μου

Όσο ψηλά και να πάει κανείς «έρποντας, γλείφοντας, και με τα κέρατά του», ‘’Γλάρος Ιωνάθαν’’ δεν πρόκειται ποτέ του να γίνει …

ΦΩΤΗΣ

Α. Παπαγιάννης είπε...

Μεταμεσονύκτιες ενασχολήσεις, βλέπω!
Καλό ξημέρωμα!

Ανώνυμος είπε...

Μια φορά κάποιος έψηνε στη χόβολη σαλιγκάρια. Αυτά όταν είναι στη φωτιά τσιτσιρίζουν. Αυτός τότε τα φώναξε:'Ἀνόητα ζωντανά, το σπίτι σας καίγεται και εσείς τραγουδάτε;'

Να θυμηθώ και να θυμίσω χωρίς καμία πεσσιμιστική διάθεση ότι στον παραπάνω αισωπικό μύθο αναφέρθηκε και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στον τελευταίο λόγο που εξεφώνησε πριν την Άλωση ...

Α. Παπαγιάννης είπε...

Ώστε στα σαλιγκάρια αναφέρεται το γνωστό λόγιο "Των οικιών υμών εμπιμπραμένων υμείς άδετε";
Να που μαθαίνουμε και κάτι καινούργιο. Περιμένουμε και άλλα!