Αντί να ασχοληθούμε με το τελικό σκορ της Εθνικής μας (4-2 από τους Γερμανούς) και τον πολύ καλό Σαλπιγγίδη (οι Άγγλοι τον χαρακτηρίζουν ‘The Beard to be feared’, δηλ. η επίφοβη γενειάδα) και την προσωπική του συμβολή στα δύο μας τέρματα, ας διαβάσουμε μια παλαιότερη επιστολή από την Καθημερινή (31/5/2012), διότι είναι καλογραμμένη και έχει τη σημασία της. Ο τίτλος της φαίνεται παραπάνω.
Κύριε διευθυντά,
Γεννήθηκε την 1/1/1981 ένα παιδί. Η Ελλάδα της ΕΟΚ. Προερχόταν από καλή οικογένεια, που όμως είχε υποστεί τις τελευταίες δεκαετίες σοβαρά πλήγματα με δική της κυρίως ευθύνη. Το παιδί έπρεπε να μάθει πέντε πράγματα για την ιστορία της οικογένειάς του και ότι η ζωή θέλει αγώνα. Έπρεπε να επιλέξει μια εργασία, που θα είχε όρεξη να την κάνει και θα ταίριαζε με το περιβάλλον του. Το παιδί μεγάλωνε, αλλά δεν ακολουθούσε τον δρόμο αυτό. Επηρεάστηκε από τον ήλιο και τη θάλασσα, και από το χαρτζιλίκι του, που δεν προερχόταν από κάποια απογευματινή εργασία κατά την διάρκεια των σπουδών του, αλλά από την κακοδιαχείριση των χρημάτων της ΕΟΚ. Το παιδί μεγάλωνε ανεξέλεγκτα (εκουσίως ή ακουσίως) χωρίς καμία προοπτική και χωρίς την πραγματική αίσθηση του δικαίου και του αδίκου. Αν και πολυδιάστατο, υπέστη πολυδιάσπαση. Βρέθηκε με ανούσια μεταπτυχιακά, χωρίς δουλειά, αλλά και χωρίς να έχει ιδιαίτερη όρεξη να δουλέψει πραγματικά. Αλλά κι όποτε δούλευε, ξόδευε τα χρήματά του ανορμήνευτα. Το παιδί βρέθηκε να έχει πολιτική άποψη, αλλά χωρίς να έχει αστική συνείδηση. Ήθελε να είναι Έλληνας, αλλά να μην ζει σαν Έλληνας, ήθελε να διοικεί, αλλά όχι να διοικείται. Το παιδί σήμερα είναι τριάντα ενός ετών και πρέπει να αποφασίσει αν θα δουλέψει για να ζήσει με τον τρόπο που αρμόζει στην εποχή, με τον τρόπο που δεν έχει μάθει να ζει. Δουλειά υπάρχει. Είναι στο χέρι του.
Κωνσταντίνος Μ. Λιδωρίκης - Δικηγόρος
3 σχόλια:
Ο Στέλιος Ράμφος λέει πως οι Έλληνες είναι ανώριμα παιδιά 3.500 ετών. Μήπως εννοεί κάτι παρεμφερές;
Αν και η επιστολή λέει πολλές αλήθειες με παραβολικό τρόπο,κρύβει και κάποιες. Ναι δουλειές υπάρχουν αλλά με συνθήκες μεσαίωνα, ανασφάλιστη εργασία και κατά γράμμα και ουσία παραβιάζουσα το νόμο. Υπάρχουν πολλές όντως δουλειές με τον τρόπο που τις έδιναν στους άμοιρους μετανάστες, τους οποίους καλούνται να αντικαταστήσουν οι Έλληνες πλέον, αν θέλουν να ζήσουν.
Ναι οι Έλληνες έμαθαν να ζουν στον ευδαιμονισμό της φούσκας της δήθεν ισχυρής Ελλάδας και τώρα στην πλειονότητά τους αρνούνται να ξεμάθουν. Αλλά και το κεφάλαιο, που κινεί αυτή τη χώρα, βρίσκει την ευκαιρία να δημιουργήσει με τη συνδρομή της Τρόικας και της νεοφιλελεύθερης Ένωσης, συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα στο όνομα μιας ανάπτυξης στο ρυθμό της Παγκοσμιοποίησης, μιας ανάπτυξης που τα καλά της αποτελέσματα δεν είναι τόσο απτά θαρρώ στις χώρες σύγκλισης όπως οι γείτονες της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Είναι το ίδιο κεφάλαιο που επωφελήθηκε του χειρισμού των "Προβληματικών επιχειρήσεων" του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου (16 χρόνια σήμερα από την αποδημία του) και μας άφησαν αμανάτι τα χρέη τους και έβγαλαν τα λεφτά στις Ελβετίες.
Ναι,οι Έλληνες πρέπει να προσαρμοστούν σε νέες συνθήκες και να μοχθήσουν για να ξανακτίσουμε τούτη τη χώρα χωρίς να περιμένουμε το θαύμα από τους ξένους. Να ξανακτίσουμε τις ζωές μας. Πλην όμως δεν φταίει μόνον το κακομαθημένο παιδί που δεν δουλεύει. Φταίνε και άλλα δυστυχώς ίσως περισσότερο. Ας κοιτάξουμε τι μας λένε όταν ζητάμε βοήθεια για ανάπτυξη. Τόσες καταθέσεις έχετε εκτός Ελλάδας. Και ας δούμε εν τέλει αν στο όνομα της ανάπτυξης, θα διαλέξουμε να εξορθολογίσουμε τις κοινωνικές δικλείδες ασφαλείας της ή να τις αφήσουμε έρμαιο στους ζηλωτές των εργασιακών συνθηκών του Μπαγκλαντές και της Μαλαισίας. Όχι στους κηφήνες και στους αμετροεπείς εργατοπατέρες αλλά όχι και στην μετατροπή της εργασίας σε σχέση κολλήγων και τσιφλικάδων.
ΥΓ: Νιώθω περήφανος που είμαι συμπατριώτης με τον Σαλπιγκίδη, έναν άνθρωπο με ψυχή και ταλέντο, ένα παιδί με ήθος μέσα στο γήπεδο, που τα έδωσε όλα για τη φανέλα της Πατρίδας. Μακάρι να είχαμε πολλούς τέτοιους σε όλους τους τομείς.
ΙΩΝ, συμφωνώ με όσα γράφεις. Άλλωστε κάθε παραβολή ή παρομοίωση δεν μπορεί να καλύπτει όλες τις πτυχές μιας σύνθετης κατάστασης σαν αυτή που βιώνουμε. Ωστόσο έχω τη γνώμη, όπως έγραψα και παλαιότερα, ότι η δική μας ηθική ευθύνη είναι να πράξουμε τα πρέποντα από την πλευρά μας, ενώ θα πρέπει να κάνουμε σκληρό παζάρι για όσα θέλουν να μας επιβάλουν αδικαιολόγητα.
Δημοσίευση σχολίου