Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Εθνική εορτή...

Επί την ηλίου δύσιν’ της φετινής επετείου, φυλλομετρώντας ηλεκτρονικά το ΒΗΜΑ, διαβάζω το παρακάτω κείμενο του καθηγητή Ι.Μ. Κονιδάρη και το παραθέτω αυτούσιο για τον σχετικό προβληματισμό, έστω και κατόπιν εορτής (οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Ανεξάρτητα από το τι οι ιστορικοί θεωρούν ότι πράγματι έλαβε χώρα την ημέρα εκείνη του 1821, η 25η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ήδη από το έτος 1838 με βασιλικό διάταγμα ως εθνική εορτή.

Την ημέρα της εθνικής εορτής της Ελλάδος συνέρχεται η κρίσιμη, ως συνήθως, Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά... Και πέρυσι το ίδιο είχε γίνει, στις 25 και 26 Μαρτίου 2010. Ασφαλώς θα υπάρχουν κάποιοι λόγοι. Προφανώς, όμως, δεν υπήρξε και καμία αντίρρηση από μέρους μας.

Διερωτώμαι, όμως... Θα γινόταν ποτέ Σύνοδος Κορυφής την ημέρα της εθνικής εορτής της Γαλλίας ή της Γερμανίας; Θα δεχόταν ποτέ, για παράδειγμα, ο πολύς Σαρκοζί ή η «σιδηρά» καγκελλάριος Μέρκελ να υποβαθμισθεί με τον τρόπο αυτό η εθνική εορτή των χωρών τους; Δεν νομίζω να το διανοείται κανείς!

Και βέβαια δεν θα κάνω λόγο για τις μεγάλες γιορτές της Ορθοδοξίας, όπως το Πάσχα... Διότι τότε θα κινδύνευα να θεωρηθώ και οπισθοδρομικός.

Αφού, άλλωστε, δεν αντέχει κανείς να ορθώσει το ανάστημά του για την εθνική εορτή της χώρας του, στις θρησκευτικές θα κολλήσουμε τώρα;

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kαλησπέρα και Χρόνια πολλά!

Ο κ.Κονιδάρης έχει απόλυτο δίκιο και πολύ σωστά τα λέει. Οι φύλακες ''ἔχουσι γνῶσιν;''

Ανώνυμος είπε...

Αυτά παθαίνουν όσοι λαοί ‘’αντιστέκονται’’ στην κατρακύλα καθισμένοι πίσω από έναν υπολογιστή ψαρεύοντας στο διαδίκτυο ή ξαπλωμένοι στον αναπαυτικό τους καναπέ παρακολουθώντας τις …επιχειρήσεις των σύγχρονων σταυροφόρων σε Λιβύη και Αφγανιστάν : Καταλήγουν να έχουν κυβερνήσεις ,αλλά είναι σαν να μην έχουν ( π. Παΐσιος).
Ποιος νοιάζεται σήμερα για τον διπλανό του ;
Ποιος καρδιοχτυπάει για Πατρίδα ; Ποιος είναι συντονισμένος στο εμείς ;
Μάλλον θα χρειαστεί να πέσουμε ακόμα πιο χαμηλά για να ξυπνήσουμε …!

ΦΩΤΗΣ

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

Εδώ είμαστε!
Μην ανησυχείτε!
Δεν θα τους περάσει στο τέλος!