Κραυγή

Δεν περνάει μέρα που να μη σημαδευτεί από δυσάρεστες έως τραγικές ειδήσεις. Σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα, η βία και το έγκλημα είναι αυτά που κυριαρχούν, παραμερίζοντας και συσκοτίζοντας το καλό, τη φιλανθρωπία, την ευεργεσία και την ευγνωμοσύνη, την ανθρωπιά σε όλες της τις διαστάσεις. Βέβαια όλοι ξέρουμε ότι τα σύννεφα, όσο μαύρα και πυκνά κι αν είναι, δεν μπορούν να σβήσουν τον ήλιο, που υπάρχει και λάμπει και καίει πίσω τους και εκμεταλλεύεται και την παραμικρή χαραμάδα για να χαρίσει την ζωογόνο ενέργειά του στον κόσμο. Ωστόσο, τα μαύρα σύννεφα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα δυσθυμίας, απαισιοδοξίας και κατάθλιψης σχετικά με το μέλλον του ανθρώπου.

     Για να περιορισθούμε στα δυο μεγάλα και διαρκή ανοιχτά μέτωπα της επικαιρότητας, μαθαίνουμε αυτές τις μέρες για βομβαρδισμό παιδιατρικού ογκολογικού νοσοκομείου στο Κίεβο με άγνωστο αριθμό θυμάτων. Μαθαίνουμε για άλλη μια μαζική εκτόπιση πληθυσμού στη Γάζα (αλήθεια, πόσες φορές έχουν πάρει τα μάτια, τα πόδια και τα μπογαλάκια τους αυτοί οι άνθρωποι;) υπό την πίεση του σφυροκοπήματος του Ισραήλ. Βιολογικά και ψυχολογικά, άνθρωποι είναι οι αμυνόμενοι, άνθρωποι και οι επιτιθέμενοι, πλασμένοι από το ίδιο φύραμα, φορείς της ίδιας πνοής του Θεού, που αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουν ‘εἰς τὴν γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθησαν’. Σκέφτονται άραγε ποτέ την πραγματικότητα αυτή; Βλέποντας και βιώνοντας τον θάνατο και την καταστροφή γύρω και δίπλα τους, πώς συνεχίζουν να τα προκαλούν σε άλλους; Τι ακριβώς θα πετύχουν ή θα διορθώσουν με τις ενέργειες αυτές; Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι θα φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο ή ασφαλέστερο για τους ίδιους ή για τους απογόνους τους; Τόσες χιλιάδες χρόνια συγκρούσεων δεν τους δίδαξαν ότι ένας πόλεμος απλώς ρίχνει τα σπέρματα για τον επόμενο;

     Το σημείωμα αυτό δεν έχει σκοπό να ρίξει ευθύνες σε μία μόνο πλευρά: τα παραδείγματα είναι απλώς τα πιο πρόσφατα. Αποτελεί έκφραση μιας διαρκούς και αγωνιώδους απορίας μπροστά στην εθελούσια τυφλότητα κάποιων αρχομανών ηγεμόνων του κόσμου, που στο όνομα των (ματαίων) φιλοδοξιών τους οδηγούν στη σφαγή τους λαούς τους. Και τους εαυτούς τους στον Άδη.