Βασιλική οδός

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε στις Ινδίες, στη μάχη του ποταμού Υδάσπη νίκησε και συνέλαβε τον βασιλιά Πώρο. Τον έφεραν μπροστά του, και ο Έλληνας Μακεδόνας στρατηλάτης τον ρώτησε: «Πώς θέλεις να σου φερθώ;» «Βασιλικά», ήταν κατά τους ιστορικούς η περήφανη απάντηση του Ινδού. Ο Αλέξανδρος τον πίεσε κι άλλο. Υπήρχε κάτι που ήθελε για τον εαυτό του; Δεν είχε παρά να το ζητήσει. «Τα πάντα περιέχονται σε αυτό το αίτημα», απάντησε ο Πώρος. Ο Αλέξανδρος σεβάσθηκε την επιθυμία του και τον έκανε σατράπη στην επαρχία του, το σημερινό Πουντζάμπ.

     Θυμήθηκα το επεισόδιο αυτό καθώς έκανα μια μικροεπέμβαση σε μια ασθενή. Τίποτε το ασυνήθιστο, καθημερινό το γεγονός. Όταν όμως τυχαίνει να νοσηλεύεται και δικός σου άνθρωπος και να υποβάλλεται σε ανάλογες ιατρικές πράξεις από συναδέλφους διαφόρων ειδικοτήτων, το πράγμα παίρνει άλλη διάσταση. Αναλογίζεσαι ότι θα μπορούσε στη θέση της ασθενούς να ήταν η μητέρα σου. Πώς θα ήθελες να της φερθεί ο συνάδελφος; Πώς θα ήθελε εκείνος να φερθώ εγώ σε δικό του συγγενή; Εκείνος ο Χρυσός Κανόνας του Ευαγγελίου («ό,τι θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι, αυτό να κάνετε κι εσείς στους άλλους») πόσα προβλήματα δεν λύνει με δέκα μόνο λέξεις… Θα μπορούσε να αντικαταστήσει όλους τους κώδικες δεοντολογίας, όλες τις νομοθεσίες, να καταργήσει με μια γραμμή δικαστές και δικηγόρους και συντάγματα. Με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, «μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους». Και να τους αντιμετωπίζετε ανάλογα.