Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

Ονομάτων επίσκεψις

Με αφορμή τις τρέχουσες συζητήσεις για το ‘όνομα’, θα μπορούσε κανείς να ανατρέξει στους ποιητές με πρώτο τον Σαίξπηρ, που βάζει στο στόμα της Ιουλιέτας εκείνο το πασίγνωστο: «Τι είναι ένα όνομα; Αυτό που λέμε ρόδο, και με όποιο άλλο όνομα το ίδιο γλυκά θα μύριζε». Είναι, αλήθεια, έτσι; Ίσως ναι, για τον κάθε Ρωμαίο και την Ιουλιέτα του. Για το δικό μας θέμα όμως ας πάμε στον Καβάφη.
    Λοιπόν, ‘τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των’ προσπαθούν -- έστω και για την τιμή των όπλων -- ‘να φυλάττουν Θερμοπύλες’.
     Να διαδηλώνουν και να συλλαλούν για ένα όνομα.
     Να γράφουν... έστω και με κίνδυνο να δείχνουν γραφικοί.
     Έστω κι αν προβλέπουν -- ‘και πολλοί προβλέπουν’ -- τον έντιμο συμβιβασμό,  στο όνομα της γεωπολιτικής ισορροπίας.
     Κάτι σαν έναν συμβατικό γάμο, όπου κάποιοι συμφωνούν, ή εξαναγκάζονται, παρ’ όλες τις διαφωνίες και διαφορές τους, να συνυπάρχουν για χάρη παιδιών, γονιών, συμφερόντων.
     Έτσι κι εδώ, τα ποικίλα συμφέροντα βλέπουν τον ‘έντιμο συμβιβασμό’ ως ‘μια κάποια λύση’. Μόνο που τους ‘βαρβάρους’ δεν τους περιμένουμε μάταια στην αγορά, όπως ο ποιητής. Έχουμε ‘Λαιστρυγόνας και Κύκλωπας και θυμωμένον Ποσειδώνα’ ανάμεσά μας, γύρω μας, κοντά αλλά και πιο μακριά, έτοιμους να μας προσφέρουν λύσεις σε όλα τα προβλήματα.
     Με το ανάλογο τίμημα (άλλωστε, παίρνει κανείς τίποτε τζάμπα στον κόσμο;).
     Και τι μας ζητούν, βρε αδερφέ;
     Κάτι τόσο δα: να εκχωρήσουμε ένα όνομα, που θα το χρησιμοποιούν οι γείτονές μας erga omnes (αφού θυμηθήκαμε και την... κλασική μας παιδεία).   
     ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
     ‘Τι είναι ένα όνομα’, αλήθεια;
     Εννιά γράμματα, μερικές χιλιάδες χρόνια ιστορία.
     Πόσο κοστίζουν άραγε στο παγκόσμιο χρηματιστήριο αξιών;

7 σχόλια:

Απόστολο είπε...

Ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω: "Πλην Λακεδαιμονίων. Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται".

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κ. Αντώνη,

Διαβάζοντας ξανά και ξανά την στήλη σας προσπαθώ να καταλάβω που τελειώνει η ειρωνεία και που αρχίζει η άποψη-θέση σας. Το κατ' εμέ είναι λίαν δυσδιάκριτο. Πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι. Δεδομένου ότι είστε πολυγραφότατος και εμπειρότατος στην συγγραφή, προς τι η παρούσα σύγχυση; Σίγουρα δεν θα μπορούσα να την αποδώσω στην ατυχή τοποθέτηση αφού δεν μας έχετε συνηθίσει σε τέτοια. Τις πταίει άραγε; Γιατί δεν μας διευκρινίζετε ποια είναι η θέση σας ή αν δεν έχετε κάποια, ή ότι τέλος πάντων οποιαδήποτε θέση στο Μακεδονικό θα σας ανάπαυε!; Δεν μπορώ να πω με σιγουριά...

Ως φανατικός αναγνώστης σας, σας παρακαλώ να μου διαλευκάνετε την τοποθέτησή σας και να ξεκαθαρίσετε την θέση σας...Αρκετά μας έχουν κουράσει οι ταγοί (πολιτικοί και εκκλησιαστικοί) με τις θολές τοποθετήσεις και απευχόμεθα να μεταλλαχτείτε εις έναν εξ αυτών!

Με εκτίμηση
Κων/νος Κ.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Αγαπητέ Κωνσταντίνε, καταρχήν ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, και συγχώρησέ μου το πικρό χιούμορ που αναγκαστικά διαπνέει τον σημερινό λόγο. Ας πω εκ προοιμίου ότι αν υπήρχε λύση που να ήταν συγχρόνως ορθή, δίκαιη και εύκολα εφαρμόσιμη, φαντάζομαι ότι θα είχε υιοθετηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Εδώ που φτάσαμε, διαφέρει το τι θέλω (ένα όνομα και μια γενική στάση που δεν θα έχει σχέση με τη Μακεδονία) από το τί βλέπω να γίνεται (ένας κάποιος συμβιβασμός). Οι Σκοπιανοί έχουν παίξει το παιχνίδι πολύ καλά εδώ και δεκαετίες, εκμεταλλευόμενοι και τη δική μας ενδοτικότητα, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος που κυλάει είναι υπέρ της θέσης τους. Όσο πιο μεγάλο είναι το χρονικό διάστημα που ο υπόλοιπος κόσμος χρησιμοποιεί το αυθαίρετο όνομα του κράτους τους, τόσο πιο δύσκολο είναι να το αναιρέσει κανείς, ακόμη και με τα καλύτερα επιχειρήματα, χωρίς να προκαλέσει σοβαρές συνέπειες. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να καταθέσουμε τα όπλα, να υποστείλουμε τη σημαία και να δείξουμε έτσι ότι δεχόμαστε αβασάνιστα τον ‘έντιμο συμβιβασμό’, τον οποίο διαβλέπουν ακόμη και Μακεδόνες με ‘περγαμηνές’ όπως ο Ν. Μέρτζος. Ελπίζω και εύχομαι την αυριανή διαμαρτυρία να τη λάβουν υπόψη τόσο οι διαπραγματευτές όσο και ο υπόλοιπος κόσμος. Ελπίζω επίσης να μη θόλωσα περισσότερο τα πράγματα.

Απόστολο είπε...

Κανένας ως τώρα δεν τους αναγνώρισε ως "Μακεδονία". Είναι άνευ αξίας αυτές οι αναγνωρίσεις που έγιναν σε διμερές επίπεδο αν δεν αναγνωριστούν από τον ΟΗΕ. Και αυτό δεν έχει γίνει. Υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάς πιέζεται από "συμμάχους" αφόρητα και πιέζουν τον πιο ενδοτικό. Αιτία, ο ρωσικός παράγοντας. Και η παρούσα κυβέρνηση είναι ό,τι πιο επικίνδυνο. Αλλά ακόμη και αν τους αναγνωρίσουν και τα Ηνωμένα Έθνη έτσι, που δεν θα τολμήσουν, και ΕΕ και ΝΑΤΟ θα κρατήσουν τους τύπους, λίγη στρατηγική, βρε παιδιά! Στο κάτω - κάτω ελληνική εφεύρεση είναι! Αναγνώριση εκ μέρους της Ελλάδος με συνθετικό "Μακεδονία" θα είναι ολέθρια ανοησία. Με την έννοια ότι η ζημία μακροπρόθεσμα θα είναι ασύγκριτα μεγάλη για τους επόμενους, από το οφέλη που σίγουρα θα τάξουν και ενδεχομένως θα δώσουν. Στρατηγική ήττα δηλαδή και μάλιστα μη αναστρέψιμη για δεκαετίες ή και αιώνες. Αυτό αν δεν καταφέρει να το περάσει το αυριανό συλλαλητήριο και παραμείνει σε λεονταρισμούς και πατριωτικές ιαχές, λυπάμαι που το λέω αλλά παρά τον παλμό και τον όγκο, θα είναι αποτυχία. Οι ομιλητές πρέπει να προσέξουν και τον παραμικρό φθόγγο που θα ξεστομίσουν. Εκεί θα είμαστε και θα δούμε.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Γι' αυτό κι εγώ δεν έγραψα για "αναγνώριση" αλλά για "χρήση" του ονόματος από άλλα κράτη. Σίγουρα θα πρέπει να υπάρξει στρατηγική σκέψη για τις μελλοντικές συνέπειες της όποιας "λύσης". Ωστόσο, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενισχύει την Δαβιτική συμβουλή: "Μη πεποίθατε επ' άρχοντας...", είτε λέγονται ΟΗΕ είτε όπως αλλιώς. Μόνο ο Θεός είναι "ο δραττόμενος τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών".

Απόστολος-Γεώργιος Ι. Σοφός είπε...

Δυστυχώς, το πρόβλημα μοιάζει άλυτο. Ένα είναι σίγουρο. Πως όταν ο γείτονας "πάει στο Πρωτοδικείο" και πάρει το επώνυμό σου, μάλλον το κάνει γιατί κάτι διεκδικεί από την περιουσία σου...
Όποια κι αν είναι η λύση, ο σπόρος για την μελλοντική σύγκρουση έχει ήδη τεθεί κάτω από το χώμα. Αν θα αναπτυχθεί δεν το ξέρω. Όμως η απειλή θα υπάρχει. Αν κανείς μιλήσει με κάποιον από τους γείτονες, θα δει ότι η σχεδόν 1 αιώνος προπαγάνδα έχει αφήσει πολλά στοιχεία που θα χρειαστούν αιώνες για να εξαλειφθούν και μάλλον δεν θα εξαλειφθούν ποτέ.
Και όσο εμείς νομίζουμε πως θα προστατευόμαστε από τις "διεθνείς συνθήκες", το κακό θα γίνεται μεγαλύτερο.
Συνθήκες που δεν συνοδεύονται από ισχύ, είναι αδύναμες. Η ιστορία το έχει πολλάκις αποδείξει. Αλλά εδώ, στα Άγια Χώματα της Πατρίδας μας, καβγαδίζουμε ακόμα, αντί σε κάποια σοβαρά θέματα τουλάχιστον να είμαστε ενωμένοι και σφιχταγγαλιασμένοι...

Απόστολος-Γεώργιος Ι. Σοφός είπε...

Υπάρχει πάντως μια μικρή ελπίδα: Επειδοί οι Σκοπιανοί είναι κατά τα φαινόμενα πιό ανόητοι από μας, δεν θα δεχτούν κανένα συμβιβασμό...