Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Εκκρεμότητες

Απόψε δεν έχω ανοικτές εκκρεμότητες με τον θάνατο. Αν εξαιρέσει κανείς βέβαια την ανά πάσα στιγμή ενδεχόμενη έλευσή του, δεν έχω να νοιάζομαι για κάποια συγκεκριμένη αναχώρηση από τον κόσμο αυτό.
     Δεν ήταν έτσι χθες βράδυ. Το καντήλι του Χρίστου, 46 ετών, τρεμόσβηνε από καιρό. Ο καρκίνος στο στόμα του είχε στερήσει τη λειτουργία της φυσιολογικής αναπνοής και της κατάποσης, όπως και την ομιλία. Τραχειοστομία και γαστροστομία είχαν αντικαταστήσει τις κλειστές διόδους του φάρυγγα. Προχωρημένη νόσος, πέρα από μάταιες θεραπευτικές προσπάθειες, και ο ίδιος στο σπίτι, με δική του ‘εν επιγνώσει’ απόφαση, να καρτερεί γαλήνια και ατάραχα ‘την των πραγμάτων έκβασιν’. Προσευχόμενος και συμπαριστάμενος από προσευχομένους δικούς του ανθρώπους. Τον είδα το πρωί της Παναγίας για λίγο. Μου έγραψε στο τάμπλετ τις ερωτήσεις του, του έδωσα τις σχετικές διαβεβαιώσεις. Αποχαιρετισθήκαμε: εις το επανιδείν.
     Μου τηλεφώνησαν χθες το βράδυ. Είχε πέσει σε λήθαργο, δεν ανταποκρινόταν, το οξυγόνο του ήταν χαμηλό. Πετάχτηκα να τον δω λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Ήρεμος, θάλεγες κοιμισμένος, μόνο που τα μάτια ήταν ανοιχτά και το βλέμμα άδειο. Δεν είχε καμία ορατή δυσφορία. Μεγάλη υπόθεση. «Δεν θέλουμε εισαγωγή». Συμφωνώ. «Πόσο μπορεί να πάει έτσι;», ρωτάει η παριστάμενη αδελφή. «Μόνο ο Θεός ξέρει, μπορεί και 24 ώρες». Αφήνουμε τα πράγματα εκεί, καληνυχτίζω, περιμένω νεώτερα.
     Το επόμενο τηλεφώνημα έρχεται το πρωί. Το τέλος έφθασε μετά δυο ώρες. Ανώδυνο, ανεπαίσχυντο, ειρηνικό, Χριστιανικό. Όπως το ευχόμαστε για όλους μας. Πηγαίνω στο σπίτι για την πιστοποίηση. Ενώ στρίβω στο δρόμο, το μάτι μου παίρνει ένα αγγελτήριο σε διπλανή κολώνα. Βαλεντίνη Κ., 64 ετών. Παλιά μου ασθενής, δεν την είχα δει εδώ και πέντε χρόνια, τώρα μαθαίνω τα τελευταία νέα της. Νοερά την αποχαιρετώ κι αυτήν.
     Τελειώνω το διαδικαστικό καθήκον και πηγαίνω στην κλινική. Από τη λίστα των ασθενών λείπει το όνομα της κυρα-Μαρίας. Ρωτώ σχετικά, μου λένε ότι εγκατέλειψε τα εγκόσμια ανήμερα στη γιορτή της. Στα 92 της.
     Αρκετά για σήμερα. Απόψε δεν έχω ανοικτές εκκρεμότητες με τον θάνατο.

4 σχόλια:

Λήμνος είπε...

Ώρα τους καλή! Μακάριοι οι κοιμηθέντες από κάθε άποψη!

Ανώνυμος είπε...

κύριε Παπαγιάννη, φιλοσοφείς τα εγκόσμια με ουράνια προοπτική. Σε ευγνωμονώ!

fragkos είπε...

Τίς έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται, και ούκ όψεται θάνατον;

Α. Παπαγιάννης είπε...

Δυστυχώς, την πραγματικότητα αυτή πολύ λίγο τη σκεφτόμαστε, παρόλο που τη βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας. Με τις ανάλογες συνέπειες.