Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Αισιοδοξία

Μάσκες στους δρόμους
Κνίσσα χτυπάει τη μύτη
Το θέλει η μέρα!

Άσχετο με τα παρακάτω το 'χαικού', αλλά... το προκάλεσε η Τσικνοπέμπτη! Αν η κακοήθης διάγνωση πάγωσε την καρδιά γιατρού και ασθενούς, η πρώτη φανερή ανταπόκριση στη θεραπεία μετά από μόλις δυο εβδομάδες έκανε φτερά να φυτρώσουν στην ψυχή και των δύο. Γιατί δεν το φωνάζουμε; Δόξα τω Θεώ, με χέρια και με πόδια, όπως είπε ένας μοναχός. Μέσα στα τόσα οδυνηρά που βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά, τα όποια αισιόδοξα μηνύματα πρέπει να τα διαλαλούμε. Όχι ως αφορμές καύχησης: αυτή "εξεκλείσθη", δεν την δικαιούμαστε, δεν μας ανήκει. Αλλά ως μήνυμα ελπίδας προς τους γύρω μας και προς τον "έσω άνθρωπον" που πνίγεται στην αμφιβολία της ρουτίνας. Και ως ευγνωμοσύνη. Το υγιέστερο συναίσθημα της ψυχής.

1 σχόλιο:

IWN1998 είπε...

Μακάρι τα αισιόδοξα μηνύματα να έρχονται συχνότερα. Οι σταγόνες ευτυχίας ας κλείνουν τις πληγές έστω και πρόσκαιρα. Σίγουρα το μείγμα ευτυχίας και δυστυχίας στη ζωή μας σπάνια είναι ισομερές ποσοτικά. Ας γίνει το κομμάτι της ευτυχίας πυκνότερο και η μνήμη των ευτυχισμένων στιγμών μας ισχυρότερη.