Θεία Άννα

Χθες βράδυ ‘ἐξεμέτρησε τὸ ζῆν’ πλήρης ημερών – κόντευε τον αιώνα – η θεία Άννα, από τους ανθρώπους που η ζωή τους δέθηκε με τη δική μας από την μικρή μας ηλικία, μια και μεγαλώσαμε μέσα στο σπίτι της σχεδόν όσο και στο δικό μας· μια πόρτα μας χώριζε, και ήμασταν για εκείνη τα παιδιά που η ίδια δεν είχε αποκτήσει. Η αγάπη της απεριόριστη, η φιλοξενία της απλόχερη, τόσο στην πόλη όσο και στο κτήμα της Ραψάνης όπου μας καλοδεχόταν τα καλοκαίρια. Το πατρικό της σπίτι στο χωριό είχε την ευλογία να φιλοξενεί το λείψανο του νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του εκ Ραψάνης (5 Μαρτίου), υπό την σκέπη του οποίου πέρασε όλη τη ζωή της. Ακούραστη και γεμάτη νεανική ενέργεια και διάθεση μέχρι τα ενενήντα και πλέον, όταν για ιατρικούς λόγους αναγκάσθηκε να περιορίσει την πηγαία και ανιδιοτελή δραστηριότητά της. Δεν είναι εύκολο να περιγράψει κανείς με λόγια τα έργα και την προσφορά της, εν πολλοίς άγνωστα σε μας. Την απώλεια του θείου Γρηγόρη ακολούθησε μετά μερικά χρόνια η προοδευτική νοητική έκπτωση· οι ανάγκες της συνεχούς φροντίδας την απομάκρυναν από το σπίτι και την πόλη μας. Όταν όμως μας έβλεπε στις λίγες και σύντομες επισκέψεις μας, ανταποκρινόταν με το γνωστό της χαμόγελο, έστω και χωρίς λόγια. Μέχρι που έσβησε κι αυτό, και η θεία Άννα πέρασε στην αιωνιότητα. Της ευχόμαστε καλόν Παράδεισο, και να μας συγχωρεί για όσα δεν της ανταποδώσαμε.