Μετά από μακρά και εντελώς ανιαρή περίοδο 'προεδρομαντείας' ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε επιτέλους τον υποψήφιο της επιλογής του για την προεδρία της δημοκρατίας. Περνάμε έτσι στο δεύτερο μέρος του ‘σήριαλ’, τις εικασίες των δημοσιογράφων για το τι σημαίνει η επιλογή, ποιοι θα ψηφίσουν ή όχι τον προτεινόμενο (εντός και εκτός του κόμματός του) και τι θα σηματοδοτεί η ψήφος τους, τι θα ψηφίσει ο Σαμαράς (λες και είχαμε μια στενοχώρια, ιδίως για το τελευταίο…) και άλλα συναφή και παντελώς άσχετα αλλά και υποτιμητικά, τόσο για το πρόσωπο όσο και για τον θεσμό.
Ωστόσο, ο πρωθυπουργός αποκάλυψε επίσης
ότι θα εισηγηθεί αλλαγή των όρων της προεδρίας στην επόμενη αναθεώρηση του
Συντάγματος: μία μόνο εξαετή θητεία για κάθε πρόεδρο. Ταπεινή άποψη: γιατί δεν
κάνει και κάτι πιο ριζοσπαστικό; Να προτείνονται από διάφορες πλευρές πέντε υποψήφιοι (ή κάποιος
άλλος μονοψήφιος αριθμός) και από αυτούς να εκλέγεται με κλήρο (όχι με ψήφο) ο
ένας που θα αναλάβει το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Θα εκλείψει έτσι το
κομματικό πάρε-δώσε και οι απανωτές ονομαστικές ψηφοφορίες και οι παρασκηνιακές
διαβουλεύσεις και η ατέρμων ‘φιλολογία’. Ουτοπική ίσως η πρόταση, αλλά
επιτέλους ας αποφασίσουμε (όχι μόνο στα λόγια) ότι το προεδρικό αξίωμα πρέπει
να είναι υπεράνω κομμάτων. Η κλήρωση θα είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, καθώς
θα αποσυνδέει την ανάδειξη προέδρου από αριθμούς βουλευτών και ευκαιριακές συμμαχίες. Ωστόσο, δεν θα κρατήσω την ανάσα μου περιμένοντας να γίνει κάτι τέτοιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου