Η σημερινή ημέρα σημαδεύεται από την εκδημία, νωρίς το πρωί, του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, μετά την τελευταία δύσκολη αρρώστια του. Ενός μοναδικού κληρικού που, ακολουθώντας τα βήματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με αποστολικό ζήλο, «διήλθεν ευεργετών και διδάσκων και οικοδομών» ανθρώπους και ναούς και εκκλησίες ολόκληρες σε πολλά μέρη του κόσμου, με κορυφαίο έργο του την εκ του μηδενός αναγέννηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας τα τελευταία 35 χρόνια.
Οπωσδήποτε πολλοί, πιο αρμόδιοι, θα αναφερθούν στο έργο και την προσφορά του εκλιπόντος ιεράρχου. Ας σημειώσω εδώ δυο-τρεις προσωπικές σκέψεις. Είχε συνυπηρετήσει για ένα διάστημα με τον πατέρα μας στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών της Σύρου το 1952, κάτι που θυμήθηκε με συγκίνηση σε μια μοναδική τηλεφωνική μας επικοινωνία πριν αρκετά χρόνια. Είναι ενδεικτικό της γενικής αναγνώρισής του ότι στις μεγάλες εορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ.) το μήνυμά του ήταν από αυτά που κυκλοφορούσαν και διαβάζονταν περισσότερο και (κατά τη γνώμη μου) είχαν και το ουσιαστικότερο περιεχόμενο, και επομένως και την μεγαλύτερη απήχηση στο ακροατήριο και το αναγνωστικό κοινό τους, ακόμη και μεταξύ ανθρώπων που μικρή σχέση είχαν με την Εκκλησία.
Και κάτι ακόμη, από μια πολύ παλιά τηλεοπτική του συνέντευξη, πολύ πριν γίνει Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας (την είχα παρακολουθήσει και παραθέτω από μνήμης). Του έγινε μια ερώτηση για τις εκτρώσεις και αν πρέπει να επιτρέπονται όταν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας. Εκείνος απάντησε: «Πριν πολλά χρόνια, έθεσαν σε κάποιον πατέρα το δίλημμα: ποιον θέλεις να σώσουμε, τη γυναίκα σου ή το παιδί που κυοφορεί; Εκείνος αδίστακτα απάντησε: Και τους δύο. Και γεννήθηκα εγώ, και η μητέρα μου έζησε».
Είθε ο Κύριος που πλέον «ανέπαυσεν εκ των κόπων αυτού» τον εκλιπόντα «εν χώρα ζώντων» να αναδεικνύει πάντοτε ποιμένες και εκκλησιαστικούς ηγέτες του ιδίου φρονήματος και ήθους. Αιωνία η μνήμη του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου