Με καθυστέρηση, λόγω απουσίας από το διαδίκτυο, ας καταγράψουμε δυο σκέψεις για την Ολυμπιάδα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στο Παρίσι. Ας αρχίσουμε από τα θετικά: τους ωραίους αγώνες που παρακολουθήσαμε, τόσο σε ατομικά όσο και σε ομαδικά αθλήματα, τα πλήθη του κόσμου που συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις και ενθάρρυνε και τίμησε τους αθλητές, τα συναρπαστικά παιχνίδια των εθνικών μας ομάδων στο μπάσκετ και το πόλο (ανδρών και γυναικών), τις στιγμές της συγκίνησης για τα μετάλλια της Ελλάδος, με κορυφή το χρυσό του Μίλτου Τεντόγλου, τον εθνικό μας ύμνο και την ελληνική σημαία στην τελετή λήξης (με όλες τις παραξενιές της).
Πολλά γράφτηκαν βέβαια για την μακροσκελή ‘καρναβαλική’ εορτή έναρξης με τις ποικίλες αρνητικές νότες της, όπως την προβολή της κάθε είδους ασχήμιας εν ονόματι της ‘συμπερίληψης’ και την εξωφρενική επίδειξη μόδας (θού, Κύριε, φυλακήν…). Ας μη προσθέσω τίποτε περισσότερο. Φυσικά διάφοροι σχολιαστές έσπευσαν να βγάλουν τα προσωπικά τους απωθημένα συμπλέγματα, τονίζοντας ότι εν ονόματι της ‘ελευθερίας, ισότητος, αδελφοσύνης’ το Παρίσι έσπασε όλα τα ‘ταμπού’, όπως διεμφυλικότητα, ίση συμμετοχή των γυναικών, μητρότητα, έμμηνο ρύση κλπ.). Αυτό είναι άραγε το μέγα ζητούμενο από μια Ολυμπιάδα;
Κάτι ακόμη,
διαχρονικό. Ο αθλητισμός των ψηφιακών επιδόσεων και των κλασμάτων του
δευτερολέπτου είναι μια τεχνολογική υπερβολή που αδικεί πολλούς αριστείς του
στίβου. Δυο ή τρεις αθλητές που πέφτουν πρακτικά ταυτόχρονα στο νήμα, με
διαφορές αόρατες δια γυμνού οφθαλμού, είναι εξίσου νικητές. Νομίζω ότι ο κλασικός
αθλητισμός θα είχε πολλά να κερδίσει αν αποφάσιζε να καταργήσει τέτοιες
σχολαστικότητες ως προς την ακρίβεια. Ουτοπικό όνειρο.
Θα μπορούσε κανείς να σημειώσει και άλλα, όπως την ευχή να αρχίσει επιτέλους να εφαρμόζεται σοβαρά η Ολυμπιακή εκεχειρία, με αποκλεισμό όλων των εμπολέμων πλευρών, αλλά και το σοβαρό ερώτημα για το αστρονομικό κόστος τέτοιων κολοσσιαίων διοργανώσεων σ’ έναν κόσμο που σε μεγάλο ποσοστό μαστίζεται από φτώχεια, πείνα και ανέχεια. Όπως και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των εκδηλώσεων αυτών εν μέσω κλιματικής κρίσης. Να μερικά πραγματικά ταμπού που θα πρέπει να μας απασχολήσουν, αν αφήσουμε κατά μέρος την πολιτική ορθότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου