Αναδιφώντας τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (που φέτος κλείνει εκατό χρόνια από την ίδρυσή του) βρίσκω την ακόλουθη καταχώριση, με ημερομηνία 8/12/1951: «Κατόπιν προσκλήσεως του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου […] συνεκεντρώθησαν άπαντες οι βουλευταί υγειονομικοί (39 ιατροί, 4 φαρμακοποιοί, 1 οδοντίατρος) και απεφασίσθη εκλογή διακομματικής επιτροπής, υπεγράφη δε πρακτικόν ότι άπαντες οι κ.κ. βουλευταί υγειονομικοί ακολουθήσωσι τακτικήν εξυπηρετήσεως των φλεγόντων και επιμάχων υγειονομικών ζητημάτων δια την επίλυσίν των ή προώθησίν των, ασχέτως κομματικών αποχρώσεων».
Αν κάποιος διαβάσει με κυνική καχυποψία το παραπάνω, ίσως θα αποδώσει
την συμφωνία αυτή σε λόγους συντεχνιακού συμφέροντος. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον
σημείο είναι εκείνες οι τρεις τελευταίες λέξεις. Δεν ξέρω κατά πόσον
εφαρμόσθηκε η απόφαση ή τι αποτελέσματα έφερε· το πνεύμα της είναι αυτό που
μετράει, και όχι μόνο για στενά επαγγελματικά ζητήματα. Πόσο καλύτερα θα πήγαιναν
τα δημόσια και τα εθνικά πράγματα αν οι όποιες σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονταν
«ασχέτως κομματικών αποχρώσεων». Κάτι τέτοιο δεν θα περιόριζε την
ελευθερία των διαφορετικών απόψεων, θα έθετε όμως ως πρώτο μέλημα και κριτήριο το γενικό
καλό. Αυτό που ο Κικέρων λακωνικά έλεγε: Salus populi suprema lex (υπέρτατος
νόμος η σωτηρία του λαού).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου