Θητεία

 Διαβάζω σε σημερινό δημοσίευμα της Καθημερινής ότι η στρατιωτική θητεία παραμένει στους 12 μήνες για όσους υπηρετούν (κατ’ ευφημισμόν) στις πόλεις ενώ είναι μόνο 9 μήνες για όσους πηγαίνουν σε σύνορα, νησιά, Κύπρο, σκάφη του στόλου και στις Ειδικές Δυνάμεις, ως κίνητρο για να στελεχώνονται οι αντίστοιχες μονάδες. Δεν είμαι εξ επαγγέλματος στρατιωτικός, έχω εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μου και λόγω ηλικίας βρίσκομαι πλέον εκτός εφεδρείας. Ωστόσο μου ακούγεται παράδοξο μια χώρα που αντιμετωπίζει μια διαρκή (έστω και αυξομειούμενη) απειλή πολέμου (μην ξεχνάτε το casus belli) να είναι τόσο χαλαρή και ‘large’ απέναντι στους πολίτες της σε ό,τι αφορά τις υπηρεσιακές υποχρεώσεις τους. Η Κύπρος έχει αναγκαστική στράτευση στα 18, πριν από σπουδές και άλλες διεξόδους αποφυγής. Σύγκριση με το Ισραήλ ούτε μπορεί να γίνει (έστω κι αν δεν συμφωνώ με κάποιες από τις επιλογές του). Όσο για μειωμένη θητεία στις Ειδικές Δυνάμεις, προσωπικά θα περίμενα ακριβώς το αντίθετο: αυξημένη θητεία λόγω αυξημένων αναγκών εκπαίδευσης (στις ΗΠΑ οι αντίστοιχες Special Forces έχουν τριετή θητεία, που περιλαμβάνει βέβαια και εξειδικεύσεις σε συγκεκριμένα αντικείμενα εκπαίδευσης).

     Θα κλείσω με μια κάπως μακάβρια αποστροφή που διάβασα πριν πολλά χρόνια σε ξένο περιοδικό, με αφορμή ένα δημοσίευμα που διαφήμιζε ‘σχολές μισθοφόρων’ με φοίτηση διαρκείας μιας εβδομάδος. Ένας αναγνώστης έγραφε: «Το μόνο που μπορεί να μάθει κανείς σε μια εβδομάδα είναι πώς να γίνει πτώμα».