Γλώσσα με ξένα κόκκαλα

 Περιεργαζόμενος, κατά τη συνήθειά μου, την ηλεκτρονική «Καθημερινή» (10/2) βλέπω τον ακόλουθο τίτλο: «Valentine’s Day: Τα best of κόκκινα κραγιόν για τα πιο ζουμερά χείλη». Αφήνω το πρώτο μισό που ούτως ή άλλως είναι ξενόφερτο και δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Εκείνο το «best of» τι δουλειά έχει σε μια ελληνική φράση; Δεν θα την καταλαβαίναμε άραγε αν έγραφε «τα καλύτερα», ή μήπως το αγγλικό είναι ένας βαθμός επιθέτου πάνω από τον υπερθετικό; Η 9η Φεβρουαρίου ήταν η «Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας». Πέρα από την ημερολογιακή παρουσία της, έχει η μέρα αυτή κάποιο αντίκρισμα στο πώς αντιμετωπίζουμε τη γλώσσα όλοι όσοι τη χρησιμοποιούμε ως καθημερινό εργαλείο; Κι αν μια εφημερίδα του κύρους της «Καθημερινής» υιοθετεί τέτοια «lifestyle» ορολογία (συγγνώμη για το γλωσσικό ολίσθημα, αλλά η λέξη δεν έχει ακριβές ελληνικό αντίστοιχο), τι να περιμένουμε από άλλα Μέσα;

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 16/2/2022]