Παίρνοντας αφορμή από την επιστολή του αρχιπλοιάρχου κ. Γεωργιάδη (15/10, Η εκπαίδευση στα νέα όπλα) θυμούμαι μια ρήση του Σοφοκλή: «Οὐδέν ἐστιν οὔτε πύργος οὔτε ναῦς ἔρημος ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων ἔσω» (Οιδίπους Τύραννος, στ. 56-57). Σε απλή γλώσσα: δεν είναι τίποτε ούτε οι πύργοι ούτε τα πλοία, αν δεν έχουν ανθρώπους μέσα τους. Ο λόγος αυτός ισχύει όχι μόνο στην άμυνα, αλλά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως στην υγεία. Το να αναπτύξει κανείς π.χ. επιπλέον κλίνες Εντατικής Θεραπείας ή χειρουργεία ή άλλες ειδικές μονάδες απαιτεί αφενός τεχνολογικό εξοπλισμό και υποδομές και αφετέρου εξειδικευμένο προσωπικό για τη στελέχωσή τους. Το πρώτο είναι το πιο εύκολο, μια και σημαίνει μόνο οικονομική δαπάνη (που συχνά διατίθεται ως δωρεά, όπως έχουμε δει και στην τρέχουσα πανδημία). Το δεύτερο είναι το πιο δύσκολο: πρέπει το δημόσιο να προσελκύσει επαρκή αριθμό ιατρών, νοσηλευτών και άλλων ειδικοτήτων, να τους εκπαιδεύσει όλους αυτούς ανάλογα και να τους κρατήσει στις θέσεις τους με τα σχετικά κίνητρα (που δεν είναι μόνο οικονομικά). Αυτό απαιτεί σχεδιασμό και βούληση που θα είναι υπεράνω κομμάτων και κυβερνήσεων, μια και η επίτευξή του θα γίνει σε βάθος χρόνου. Που σημαίνει ότι όσο νωρίτερα αρχίσει το κράτος να το σχεδιάζει και να το υλοποιεί, τόσο καλύτερα.
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου