Η τρέχουσα
πανδημία έβγαλε στη φόρα, εκτός άλλων, και κάποιες γλωσσικές μας αστοχίες. Δυο
από τα ρήματα που κάθε τόσο ταλαιπωρούνται στο στόμα δημοσίων εκφωνητών και
άλλων είναι το ‘ελλοχεύω’ και το ‘εφησυχάζω’. Και τα δυο είναι αυτοπαθή, δηλ.
δεν δέχονται αντικείμενο. Δεν μπορούμε να λέμε ότι «ο Αύγουστος ελλοχεύει κινδύνους» (όπως το άκουσα στο ραδιόφωνο):
μπορεί να «εγκυμονεί» ή να «μας επιφυλάσσει» ή απλούστερα να «κρύβει» κινδύνους (αντίθετα, μπορεί οι
κίνδυνοι να ελλοχεύουν [= παραμονεύουν] τον Αύγουστο). Το ίδιο, δεν μπορούμε
(ούτε ουσιαστικά ούτε γραμματικά) να «εφησυχάζουμε
τους νέους», οι οποίοι κακώς εφησυχάζουν (= επαναπαύονται). Αν τυχόν όμως
τους «καθησυχάσουμε», εμείς μεν θα
έχουμε σεβασθεί τη γραμματική αλλά οι κίνδυνοι θα συνεχίσουν να ελλοχεύουν.
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου