Δεν πρέπει να αφήσουμε τη μέρα να περάσει χωρίς να μνημονεύσουμε τον πολύαθλο Ιώβ, που αναφέρεται στο σημερινό συναξάριο. Γνωστός σε όλους ως όνομα, σύμβολο υπομονής και καρτερίας σε ποικίλες θλίψεις και δοκιμασίες, από τη στέρηση των υλικών υπαρχόντων μέχρι την απώλεια όλων των παιδιών του και την λέπρωση ολοκλήρου του σώματός του, μας άφησε παρακαταθήκη που ακούμε το πρωί της Μεγάλης Τρίτης στο σχετικό ανάγνωσμα του Εσπερινού τα αθάνατα εκείνα λόγια: «Αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας». Κι όταν η γυναίκα του, απελπισμένη από την όλη κατάσταση, τον παρακινεί να πει λόγο κατά του Θεού κι ας πεθάνει, της απαντά με επιτιμητικό τόνο: «ἵνα τί ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας οὕτως; εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;». Και συμπεραίνει ο συγγραφέας του βιβλίου ότι «ἐν πᾶσι τούτοις τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ἰὼβ τοῖς χείλεσιν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ». Με κανένα από τα βάσανα που του προκάλεσε ο πειραστής διάβολος δεν κατόρθωσε να τον στρέψει εναντίον του Θεού. Δίδαγμα για κάθε εποχή και περίσταση, όσο δεινή κι αν είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου