Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Απουσία

Επιστρέφοντας από την ετήσια εκπαιδευτική μου υποχρέωση στη Λάρισα, και έχοντας εκούσια στερηθεί κάθε επαφή με την τρέχουσα επικαιρότητα, ψάχνω να βρω αν έχασα κάτι ωραίο, μεγάλο κι αληθινό τις μέρες αυτές. Και να που βρίσκω όχι ένα αλλά δύο αριστουργήματα, και μάλιστα ιατρικού ενδιαφέροντος .
     Το πρώτο το μεταφέρω ευφυώς σχολιασμένο από τον Στ. Φασουλή (Τα Νέα). Δικές μου προσθήκες περιττεύουν:
     «Έχω μείνει speechless, που έλεγε η φίλη μου Ιοκάστη σε στιγμή μεγάλου παροξυσμού. Είδα τον Τσακαλώτο με τα μάτια μου, σε απευθείας σύνδεση με τον ναό της Δημοκρατίας να βάλλει κατά της αντιπολίτευσης ως εξής:
    
«Έχετε βάλει τόσο χαμηλά το πήχη» (έτσι ακριβώς ΤΟ πήχη, γιατί στο μυαλό του αγγλοθρεμμένου ο πήχης είναι ουδέτερο και άκλιτο, ο πήχη, του πήχη, οι πήχη, των πήχη) «ώστε και μια φυματική σαρανταποδαρούσα» (είναι γνωστό τοις πάσι τα ράντζα στο Σωτηρία είναι τίγκα στη σαρανταποδαρούσα) «με μηνίσκο στα 25 από τα σαράντα πόδια της» (στο ΚΑΤ δεκάδες στο γύψο) «φορτωμένη με τα ψώνια απ' το LIDL» (όπα και η τοποθέτηση προϊόντος) «να μπορέσει να το πηδήξει» (το πήχη πάντα).
     Ποιο μυαλό μπορεί να σκεφτεί, όχι να το εκφέρει μόνο να διανοηθεί, ένα τέτοιο τερατούργημα; Έχουμε ακούσει κι έχουμε δει τα τέρατα σ' αυτό το πολυπαθές μέγαρο αλλά τέτοιο λεκτικό γιγανταιώρημα... πρεμιέρα είχε χθες. Μα τι στόμα είναι αυτό; Τι στόμα εντομοκτόνο;»

     Το δεύτερο ανήκει στον υφυπουργό ‘μας’ (ημών των υγειονομικών) Πολάchη (προσπαθώ να αποδώσω το κρητικό accent) που απεφάνθη ότι «το 20% των ιατρών τιμά στο ακέραιο το λειτούργημα. Το 60% θα πάρουν χρήματα αν τους τα δώσεις και το 20% δεν θα αγγίξουν τον ασθενή αν δεν πάρουν χρήματα». Ούτε λίγο ούτε πολύ, σχεδόν όλους τους βγάζει δωρολήπτες. Και έρχεται ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών και «εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για τις δηλώσεις». Μάλιστα. Σε τόσο αυστηρό τόνο. Να προσέλθει τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα του ο υφυπουργός.
     Έχοντας γελάσει επαρκώς με το πρώτο, αρκούμαι στο να καταγράψω τη θλίψη μου για το δεύτερο. Δεν άλλαξαν τελικά και πολλά όσο έλειπα.  

[Το πρώτο θέμα με το πενάκι του Ηλ. Μακρή (Καθημερινή 5/11/2017)]
 

6 σχόλια:

Απόστολο είπε...

Η γλώσσα κατακρεουργείται. Από το 1976 άρχισε αλλά από το 1981 συστηματικά και ανελέητα. Μία γενιά άναρθη.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Δυστυχώς όχι μόνο η γλώσσα, αλλά και το "σημαινόμενο", δηλ. οι έννοιες και τα νοήματα. Και δυστυχώς και πάλι, αυτά είναι δείγματα γραφής από τα ανώτερα κλιμάκια της δημόσιας διοίκησης, και αντικατοπτρίζουν τη νοοτροπία που κυριαρχεί εκεί ψηλά...

Απόστολο είπε...

Ακριβώς.

kosmaser είπε...

Τελικα φιλε Αντωνη, κανεις δεν παει χαμενος. Ακομα κι ο συγκαταβατικος ηλιθιος, απλα γινεται παραδειγμα προς αποφυγην για τους αλλους. Τοσον ο ευκλειδης, οσον κι παυλαρας, ειναι ¨δειγμα¨της αριστεριζουσας κουλτουρας, που πρεπει να μας προβληματιζει ( ενεστωτας παρακαλω).

Απόστολος-Γεώργιος Ι. Σοφός είπε...

Επιτρέψτε μου μια ευτράπελη ορθογραφική διόρθωση: Το Κρητικό "τσ" γράφεται με ... "κ"!
ΌΠως μας πληροφορούσε κάποτε ασθενής από την γεγαλόνησο: "Συντυχάτσης" γιατρέ και το "τσι" με κάππα!

Α. Παπαγιάννης είπε...

Άψογη η διόρθωση, Απόστολε!