Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Φόβος

Στη σημερινή Καθημερινή τόσο ο Μπ. Παπαδημητρίου όσο και η Μ. Κατσουνάκη σχολιάζουν αρνητικά την πρόσφατη επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου προς τον πρωθυπουργό σχετικά με την δεινή οικονομική κατάσταση του ελληνικού λαού (ο πρώτος μάλιστα τον αναφέρει ως «επίσκοπο Αθηνών»), ως δήθεν πολιτική παρέμβαση «ανθρώπου που θέλει να ισχυροποιήσει τη θέση του» και άλλα τέτοια δημοσιογραφικά, και λέγοντας ότι δεν του απομένει παρά να χρησιμοποιήσει την «απειλή του αφορισμού». Απορία: Ένας επίσκοπος (και μάλιστα ο πρώτος τη τάξει στην Ελληνική εκκλησία) δεν είναι υπεύθυνος πολίτης του κράτους; Δεν δικαιούται να εκφράσει την ανησυχία και την κριτική του για τα τεκταινόμενα; Ακόμη περισσότερο, λόγω του αξιώματός του, δεν έχει υποχρέωση να στηλιτεύει τα κακώς γινόμενα και όσα (όπως ο καθένας μας υποπτεύεται) εξυφαίνονται πίσω από τις πλάτες του λαού και εις βάρος της πατρίδας του; Μόνο τον Ιερό Χρυσόστομο ή τον Άγ. Αμβρόσιο Μεδιολάνων να θυμηθούμε, αρκεί. Κι αν έρθουμε ακόμη πιο κοντά στην εποχή μας, ο μακαριστός Χριστόδουλος θα είχε ήδη κατεβάσει όλο το λαό στις πλατείες, σε καταλυτική αντιμνημονιακή διαμαρτυρία. Και ίσως αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο από καθετί άλλο οι πειθήνιοι συνήγοροι των δανειακών συμβάσεων. 

5 σχόλια:

IWN1998 είπε...

Nomizw ola ekfrazontai apo ton xarakthrismo "pei8inioi synhgoroi". Syggnwmh gia ta Greeklish, pou xrhsimopoiw giati yparxei problhma me ta Ellhnika fonts gia kapoio logo.

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

Όχι απλώς φόβος: Τρόμος τους διακατέχει!
Αλλά και οι ξένοι "φίλοι" μας σπρώχνουν ολοταχώς προς τη δραχμή και προς τη διάλυση της ευρωζώνης...

lpap είπε...

Σιγά μη φοβούνται! Την εκκλησία, εννοώ τον κλήρο, τον έχουν στο χέρι κι όποια ώρα επιθυμούν τον ξεγυμνώνουν. Η σύγκριση με τους αγίους μάλλον ατυχής! Συγγνώμη αλλά..νομίζω είναι. Τεράστιες οι διαφορές.
Χτες συνελήφθη από το σδοε ιερέας με μισό εκατομμύριο ευρώ στον προσωπικό του λογαριασμό!!! Πόσοι μπορούν να χουν σε τόσο χαλεπούς καιρούς τόσο μεγάλους λογαριασμούς; Λίγοι. Τι περίεργο; Αυτοί οι λίγοι είναι χριστιανοί, μοναχοί, μοναστήρια κλπ. Ζώντας στην εκκλησία όλη τη ζωή μου είδα πράματα και θάματα. θετικά κι αρνητικά. Δε με εκπλήσσει λοιπόν όλη η κριτική. Μην πω κιόλας πως με χαροποιεί. Κι αυτό γιατί κάποια στιγμή όλα πρέπει να μπαίνουν στη θέση τους. κουράστηκα ν ακούω δεσποτάδες να πολιτικολογούν(κατά τη Θεία Λειτουργία παρακαλώ), να συναλλάσσονται με τους πολιτικούς με τρόπο, ας μην τον χαρακτηρίσω, να υποστηρίζουν πολιτικούς, να τους πριμοδοτούν με πολλούς τρόπους, ειδικά σε πιστοποιητικά χριστιανοσύνης, κι ένα σωρό άλλα...ων ουκ έστιν αριθμός. Ο Χριστόδουλος...ενδιαφέρουσα περίπτωση αλλά για μένα διάτρητη. Ελεγχόμενη για πολλά και από πολλές πλευρές.
Όπως και να χει, για να μη μακρυγορώ και κυρίως να μη γράφω "αιρετικά" και κόντρα στα "χριστιανικά" στάνταρ, η εκκλησία είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που παρουσιάζεται. Όσοι ήταν εκκλησία κι είναι δε χρειάζεται να μιλάνε, να διαφημίζονται, να συναλλάσσονται, να κατακρίνουν και να ποντάρουν στον εδώ βίο μόνο. Ευτυχώς στη ζωή μου γνώρισα αρκετούς αγίους ειδάλλως θα μουν εντελώς άθεη και απόλυτα σκανδαλισμένη από όσα είδαν τα μάτια μου.. Δυστυχώς ο εκκλησιαστικός χώρος γέμει σκοπιμοτήτων , κομπλεξισμών, ατροφικών καταστάσεων κι εκπέμπει λάθος μηνύματα. Όχι γιατί η βάση είναι λαθεμένη αλλά διότι οι ερμηνείες είναι υποκειμενικές και συμφεροντολογικές!
Για να μη γίνομαι αρνητική, μόνο, αγαπώ την εκκλησία και γνωρίζω εξαιρετικά άτομα. Αυτό όμως δε μ εμποδίζει να σκέφτομαι, να βλέπω και να κρίνω. Ελπίζω και να μην κατακρίνω. ;-)

Α. Παπαγιάννης είπε...

lpap, ευχαριστώ για τον σχολιασμό σου. Ο φόβος στον οποίο αναφέρομαι δεν είναι απέναντι σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά απέναντι στο ενδεχόμενο εκδήλωσης μιας πίστης σε κάτι διαφορετικό από την "οικονομία" στην οποία εθισθήκαμε να πιστεύουμε και από την οποία εξαρτούμε την ύπαρξη και την επιβίωσή μας. Αν κάποια μέρα πιστέψουμε ότι "ουκ επ' άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος"; Δεν ισχυρίζομαι ότι προσωπικά έχω τέτοια πίστη, αλλά αν κάποια μέρα ξεπεράσουμε την απειλή της "πτώχευσης" με εκούσια πτωχεία, τι θα γίνει; Δεν έχω απάντηση, απλώς μια σκέψη κάνω.

lpap είπε...

Αυτό ακριβώς θέλησα να δείξω. Πως η πράξη, φυσικά όχι απόλυτα, δείχνει πως κι η εκκλησία είναι οικονομία πια.Δυστυχώς!! Η θεωρία απέχει από την πράξη. Η απήχηση στο λαό είναι μικρή γιατί βλέπει την πράξη να απέχει από τη θεωρία.
Η πίστη είναι λίγη όλων. Ελάχιστη θα λεγα(για τη δική μου μιλώ). Ίσως όμως βρισκόμαστε στον κατάλληλο χρόνο ή για να την ενισχύσουμε ή για να την χάσουμε εντελώς. Οψόμεθα.