Σκεφτόμουν να γράψω κάτι ελαφρό και γλυκανάλατο σήμερα. Διάβασα όμως το παρακάτω απόσπασμα στον ‘Ευάλωτο Θεό’ του μακαριστού επισκόπου Anthony Bloom (Εκδόσεις Εν Πλω), και το βρήκα ιδιαίτερα επίκαιρο:
‘Πολλά μπορεί να πει κανείς για την εικόνα της θυσίας και του αθώου θύματος στην Παλαιά Διαθήκη. Το θύμα που προσφέρεται στη θυσία είναι πάντοτε το άμεμπτο, το τελειότερο—για να προετοιμάζεται ο Ισραήλ για την υπέρτατη θυσία του Υιού του Θεού. Αυτό όμως θα πρέπει επίσης να μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι το κακό, το μίσος, όλα τα πονηρά ανθρώπινα πάθη, καταλήγουν πάντα στον πόνο και στον θάνατο του αθώου: άλλος πίνει και οδηγεί και άλλος σκοτώνεται στον δρόμο’.
Πού βρίσκεται η επικαιρότητα; Αν στο παράδειγμα σκεφθούμε αυτούς που δεν πληρώνουν τις νόμιμες υποχρεώσεις τους από τη μία και αυτούς που καλούνται να πληρώσουν τα ‘έκτακτα’ χαράτσια από την άλλη, ίσως μπορούμε να την εννοήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου