Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Ενεργητική και παθητική ταλαιπώρηση

Χρειάζεται επεξήγηση ο τίτλος. Άλλο πράγμα είναι να απεργώ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα όποια δίκαιά μου, και άλλο να καταπατώ τα δίκαια όλων των άλλων (που δεν μου φταίνε τίποτε) για να αναδείξω το πρόβλημά μου. Άλλο πράγμα να μην εργάζομαι διαμαρτυρόμενος π.χ. ως υπάλληλος της ΔΕΗ και άλλο να κατεβάζω τον διακόπτη που έχω μπροστά μου, και ό,τι ήθελε προκύψει. Άλλο πράγμα (για να έρθουμε στην τρέχουσα επικαιρότητα) να αφήνω την Ελλάδα χωρίς ταξί, και τελείως άλλο να κλείνω την πρόσβαση σε αεροδρόμια και λιμάνια, σε Έλληνες και ξένους, σε εποχή διακοπών και σε καιρό γενικής κρίσης. Τέτοιο ‘δίκαιο’ δεν θα τύχει αναγνώρισης από καμιά μεριά, και γρήγορα θα στραφεί εναντίον των ‘δικαιούχων’, όσο συμπαθείς κι αν είναι.

2 σχόλια:

Χριστόφορος Κοσμίδης είπε...

Αγαπητέ μου Αντώνη, αν και γιατρός, σκέφτεσαι σαν καλός νομικός, χρησιμοποιώντας τον κοινό νου του πνευματικού ανθρώπου. Αναρωτιέμαι, όμως, πότε θα αποκτήσουν πνευματικότητα και κοινό νου οι περισσότεροι από τους νεοέλληνες; Κι μέχρι τότε τι θα γίνει; Θα συνεχίζουν όποιοι κατά καιρούς πιστεύουν θίγονται να καταστρέφουν τη Χώρα;
Χριστόφορος.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Χαίρε, Χριστόφορε, και πάντα ευπρόσδεκτος. Πνεύμα; Κοινός νους; Ουσιώδη, και εν ανεπαρκεία!