Διατρέχοντας κανείς την ειδησεογραφία και τον σχολιασμό της επικαιρότητος, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, καταλαμβάνεται από ένα φάσμα συναισθημάτων που αρχίζουν από την αποστροφή και την πλήξη (= τα έχουμε ξαναδεί όλα) και φθάνουν στην απόρριψη και την απαισιοδοξία για την πορεία του κόσμου, και ειδικά της χώρας μας. Το κραυγαλέο αρνητικό παράδειγμα του ΟΠΕΚΕΠΕ (δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες· ενός οργανισμού που επί δεκαετίες ‘άρμεγε’ ευρωπαϊκά κονδύλια για φανταστικά κοπάδια αιγοπροβάτων και εικονικούς βοσκοτόπους) είναι το πιο πρόσφατο δείγμα θεσμικής ανομίας (σχήμα οξύμωρο), από αυτή που ευδοκιμεί παρ’ ημίν. Όσο το πράγμα περνά απαρατήρητο, κανείς δεν βγάζει τσιμουδιά («όταν τρώνε δεν μιλάνε», κατά την παλαιά ρήση). Όμως «οὐκ ἐστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται» [Λουκ. 8:17], και μόλις η υπόθεση φθάσει σε ευρωπαϊκές εισαγγελίες και βαριά πρόστιμα, όλοι αναζητούν έναν βολικό αποδιοπομπαίο τράγο για να αποσείσουν τις ευθύνες από πάνω τους, ενώ αν ήταν στοιχειωδώς ειλικρινείς, θα έπρεπε να ομολογήσουν ότι «μαζί τα τρώγαμε».
Κι εκεί που συλλογίζομαι όλα αυτά, βλέπω στο ιατρείο μια νέα μητέρα: έχει τα μισά χρόνια από μένα, έχει έξι μικρά παιδιά και περιμένει το έβδομο, ενώ εργάζεται κανονικά. Αποφεύγω να τη ρωτήσω πώς τα βγάζουν πέρα, αν αντιμετωπίζουν οικονομικά ή άλλα προβλήματα. Ωστόσο, η όλη της παρουσία φανερώνει αγάπη για την οικογένεια και τη δουλειά της, καρτερία και εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Ένας λύχνος που «φαίνει ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ» [Β΄ Πέτρ. 1:19], μέσα στο γενικό σκοτάδι. Και ασφαλώς δεν είναι η μόνη.
Η απαισιοδοξία δεν αρμόζει σε Χριστιανούς. Όσο κι αν καθημερινά βλέπουμε να αληθεύει ο λόγος του Δαβίδ ότι «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» [Ψ. 13:3], ο Θεός έχει σε κάθε εποχή το «λεῖμμα κατ᾿ ἐκλογὴν χάριτος» [Ρωμ. 11:5], το προζύμι το οποίο θα αναπλάσει τον κόσμο στον εύθετο χρόνο. Η ιστορία της Εκκλησίας αυτό βεβαιώνει. Αυτό που ζητείται από όλους μας είναι υπομονή «εἰς τέλος»: «τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν» [Γαλ. 6:9], παρά την γενική σήψη και ανομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου