Λέξη που συνήθως τη χρησιμοποιούμε απαξιωτικά, περιφρονητικά, όταν δεν καταφεύγουμε σε συνώνυμα δύσοσμα ή ακατάλληλα για τη γλώσσα μας. Και όμως, πρόκειται για ζωντανά όργανα, με αξιοθαύμαστη λεπτή υφή που μάλιστα διαφέρει στα διάφορα μέρη του σώματος. Έχουν δικό τους κύκλο ζωής, ανάπτυξη, γήρανση και απόπτωση. Έχουν ποικίλα στρώματα και περιβλήματα, αδένες και μυς που τις επικουρούν στις διάφορες λειτουργίες τους. Συμβάλλουν στην αίσθηση της αφής, τη θερμορρύθμιση, την εν γένει προστασία του σώματος. Μας δίνουν όψη και ταυτότητα, μας απασχολούν καθημερινά με λούσιμο, χτένισμα, βάψιμο, κούρεμα. Διαθέτουμε εκατομμύρια από δαύτες, και πενθούμε όταν τις χάνουμε ανεπιστρεπτί. Σε άλλες εποχές αποτελούσαν συχνό σημείο τριβής μεταξύ καθηγητών και μαθητών και αιτία αποβολής από τα σχολεία. Κι ακόμη, η βιομηχανία της περιποίησής τους ενισχύει εθνικές οικονομίες: χτένες, σαμπουάν, λακ, βαφές κάθε απόχρωσης και άλλα προϊόντα περιποίησης, ψαλίδια, ξυράφια και ποικίλα κομμωτικά σύνεργα παράγονται σε εκατομμύρια κομμάτια παγκοσμίως. Τόσος κόσμος απασχολείται σε κουρεία, κομμωτήρια και σχετικά εργοστάσια. Μη μου πείτε ότι όλα αυτά είναι... τρίχες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου