Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Βόρειος Ήπειρος

Η πολιτική ‘ορθότητα’, η καθημερινή ενασχόληση με άλλα τρέχοντα θέματα που καλώς ή κακώς αναδεικνύονται σε πρωτεύοντα και επιτακτικά, αλλά και μια υποβόσκουσα ηττοπάθεια και μη διεκδίκηση του δικαίου μας κάνουν να λησμονούμε βασικά εθνικά θέματα που θα έπρεπε να ενδιαφέρουν όλους μας. Ευτυχώς υπάρχουν εκείνοι που θυμούνται. Η σημερινή εκδήλωση μνήμης στην αίθουσα τελετών του Α.Π.Θ. για τα είκοσι χρόνια από την εκδημία του μακαριστού μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού ανέδειξε τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και τα ποικίλα προβλήματα που αντιμετώπισε μέσα σε έναν αιώνα, από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας το 1913 στο εκβιαστικό ξεπούλημα από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις το 1914, στην παροδική θριαμβευτική απελευθέρωση το 1940, στην υποταγή στο σταλινικό καθεστώς Χότζα-Αλία μετά τη λήξη του πολέμου και στον απηνή διωγμό της ελληνικής γλώσσας και κάθε έκφρασης θρησκευτικής πίστης. Μάθαμε πράγματα που κανένα βιβλίο ιστορίας δεν μας δίδαξε, από δυο μητροπολίτες, τον διάδοχο του Σεβαστιανού κ. Ανδρέα και τον Μεσογαίας κ. Νικόλαο, και είδαμε ζωντανούς ανθρώπους που πέρασαν δεκαετίες φυλακισμένοι και βασανιζόμενοι υπό συνθήκες απάνθρωπες. Θυμηθήκαμε πώς ένας και μόνο ιεράρχης κατάφερε να μπει στα σπίτια και στις καρδιές των εκεί Ελλήνων, έστω κι αν δεν του επιτρεπόταν η είσοδος στη χώρα, και να συνεγείρει το ενδιαφέρον και την κραυγή διαμαρτυρίας για τους χειμαζόμενους Βορειοηπειρώτες. Ένα τεράστιο πλήθος κόσμου κάθε ηλικίας, πολλοί κληρικοί, ακόμη και πολιτικοί (προς τιμήν τους) έμειναν στην αίθουσα σχεδόν τέσσερεις ώρες, λες και δεν ήθελαν να λάβει τέλος η γιορτή αυτή του ενθουσιασμού που την πλαισίωσαν τρεις νεανικές χορωδίες της πόλης μας. Μια τονωτική ένεση για όλους. Θερμά συγχαρητήρια και ευχαριστίες στους διοργανωτές της.


Οι δυο άνδρες στα δεξιά της εικόνας πέρασαν ο ένας 18 και ο άλλος 10 χρόνια βασανιστήρια και φυλακή επειδή μιλούσαν ελληνικά. Ο πατέρας του παιδιού με το λευκό πουκάμισο (δεν ζει πλέον) φυλακίσθηκε στο κελί όπου πριν πολλά χρόνια είχε πεθάνει κρατούμενος ο δικός του πατέρας (βρήκε το όνομά του γραμμένο στον τοίχο). Όλοι δικάσθηκαν το 1994 διότι ήσαν επικεφαλής της 'Ομόνοιας'.
 Ο Εθνικός Ύμνος

3 σχόλια:

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

Ως απόγονος Βορειοηπειρωτών (από την πλευρά της μητέρας) συγκινούμαι βαθύτατα!

Α. Παπαγιάννης είπε...

Ωσαύτως, από την πατρική ρίζα.

Ανώνυμος είπε...

Ζηλεύω τη Θεσ/κη γι'αυτές τις καταπληκτικές εκδηλώσεις.