Δυο ιδιαίτεροι άνθρωποι, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, έλαβαν σήμερα τον ‘τελευταίον ασπασμόν’. Κοινό γνώρισμα που τους φέρνει στη ‘δικαιοδοσία’ του ιστολογίου: σε κάποια χρονική στιγμή ως πάσχοντες δέχθηκαν την ιατρική φροντίδα του γράφοντος. Ο ένας, επώνυμος και παγκόσμια καταξιωμένος σκηνοθέτης του κινηματογράφου, με παρουσία που σφράγισε τον χώρο του,για τον οποίο γράφτηκαν και θα γραφτούν και θα προβληθούν πολλά αφιερώματα, έφυγε με τρόπο τραγικό, σημαδεμένο από την προσωπική ευθύνη της απροσεξίας. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έχει μερίδα και στο βιβλίο της ζωής.
Για την άλλη, γνωστή και επώνυμη στον κύκλο των φίλων της από τα φοιτητικά μας χρόνια, τα έγραψε καλύτερα το ‘ΑΗΔΟΝΙ’ . Καθηλωμένη μια ζωή στο καρότσι της αναπηρίας, έδωσε μαθήματα ζωής σε πολύ κόσμο. Η κακοήθης νόσος με την οποία συζούσε χρόνια τώρα, την δοκίμασε ‘ως χρυσόν εν χωνευτηρίω’. Πριν μια εβδομάδα μια παρακέντηση για ανακούφιση από το υγρό που της έκλεινε τον πνεύμονα της έδωσε τον απαραίτητο χρόνο για να λάβει την επόμενη μέρα το μοναχικό σχήμα ως Αδελφή Φιλαρέτη. Χθες άφησε την έσχατη αναπνοή στον κόσμο αυτό. Όσοι κάποτε γνωρίσαμε την Έλενα, δακρύσαμε ως άνθρωποι στην εξόδιο ακολουθία της, με την βεβαιότητα ότι τώρα με παρρησία, όρθια πλέον και χωρίς πόνους και παραμορφώσεις, προσεύχεται για όλους μας. Κάτι που τόσο έχουμε ανάγκη.
Για την άλλη, γνωστή και επώνυμη στον κύκλο των φίλων της από τα φοιτητικά μας χρόνια, τα έγραψε καλύτερα το ‘ΑΗΔΟΝΙ’ . Καθηλωμένη μια ζωή στο καρότσι της αναπηρίας, έδωσε μαθήματα ζωής σε πολύ κόσμο. Η κακοήθης νόσος με την οποία συζούσε χρόνια τώρα, την δοκίμασε ‘ως χρυσόν εν χωνευτηρίω’. Πριν μια εβδομάδα μια παρακέντηση για ανακούφιση από το υγρό που της έκλεινε τον πνεύμονα της έδωσε τον απαραίτητο χρόνο για να λάβει την επόμενη μέρα το μοναχικό σχήμα ως Αδελφή Φιλαρέτη. Χθες άφησε την έσχατη αναπνοή στον κόσμο αυτό. Όσοι κάποτε γνωρίσαμε την Έλενα, δακρύσαμε ως άνθρωποι στην εξόδιο ακολουθία της, με την βεβαιότητα ότι τώρα με παρρησία, όρθια πλέον και χωρίς πόνους και παραμορφώσεις, προσεύχεται για όλους μας. Κάτι που τόσο έχουμε ανάγκη.
2 σχόλια:
Αιωνία η μνήμη της Έλενας! Μαρτύριο μιας ολόκληρης ζωής! Ας τη θυμόμαστε κάθε φορά που κάποιος σωματικός πόνος μας λυγίζει!
Αλλά και της Δήμητρας η αφοσίωση με εντυπωσιάζει. Δεν ξέρω ποια να θαυμάσω περισσότερο...
Πονούσα, πάντα πονούσα με το καρότσι της ΄Ελενας. Τόσο, που τα τελευταία χρόνια που δεν την έβλεπα είχα μια παρηγοριά. Κατά καιρούς ρωτούσα τι κάνει. Την ιστορία της Δήμητρας την άκουσα σήμερα από μια φίλη στη λαϊκή.
Ατυχώς δεν ήμουν στην εξόδιο ακολουθία της. Η φίλη μου είπε ότι πρώτη φορά παρακολούθησε τέτοια ακολουθία.Ας είναι αιωνία η μνήμη της.
΄Οσο για τον Θ. Αγγελόπουλο, η Ελλάδα έχασε τον καλύτερο πρεσβευτή της, κι ο πολιτισμός έναν άξιο υπηρέτη του. ΄Ηταν χαρούμενος πολύ την μέρα που έφυγε, διάβασα. ΄Ισως και να περίμενε να φύγει έτσι κινηματογραφικά, θεατρικά, εργαζόμενος, παρά την ηλικία του, πιο ζωντανός από πολλούς νέους μας.
Δημοσίευση σχολίου