Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Λάφυρα

Η καλή αρθρογράφος Τασούλα Καραϊσκάκη (Η λαφυραγώγηση του Δημοσίου, Καθημερινή 29/10/2011) αναφέρεται σε κομπίνα που είχαν στήσει αγρότες και δημόσιοι υπάλληλοι στην Πελοπόννησο για να εισπράττουν αδικαιολόγητες επιστροφές ΦΠΑ πολλών εκατομμυρίων, και σχολιάζει ως εξής:
     Το Δημόσιο δεν είναι εμπεδωμένο στις συνειδήσεις αρκετών, ούτε σε τούτες τις δύσκολες ώρες, ως κοινό κτήμα. Αποτελούσε πάντα την ευκαιριακή λύση του βιοτικού προβλήματος· οι συναλλαγές με αυτό ήταν ευκαιρία για λαφυραγωγία· η διαχείριση των κοινών σήμαινε ασφαλή εισοδήματα. Διότι η εξουσία είναι που καθορίζει, με τα έργα της, τη στάθμη του δημόσιου βίου. Όσο διατηρούνταν η κυριαρχία των τυχοδιωκτών της πολιτικής τόσο οι πολίτες εξοικειώνονταν με την κυνική αντίληψη του ατομικού συμφέροντος και η κοινωνική αποσύνθεση διευρυνόταν.
     Κάτι τέτοια βλέπουν οι ξένοι και μας κοιτάζουν με μισό μάτι. Τελικά αναρωτιέμαι αν ο Χερ Ράιχενμπαχ και η παρέα των επιτηρητών μας θα καταφέρουν να μας αναμορφώσουν ή θα μάθουν τη δική μας ‘τεχνογνωσία’. Άλλωστε, υπάρχει ιστορικό προηγούμενο: μετά την υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους (146 π.Χ.), η υπόδουλη Ελλάδα ‘υπέταξε’ πολιτισμικά τη Ρώμη. Αυτό μπορεί να συμβεί και πάλι, με την ευρεία έννοια που νοείται σήμερα ο πολιτισμός στη χώρα μας.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Από την μια μεριά όπου κι' αν σταθεί κανείς ακούει για κομπίνες και "λαμογιές" κατά το κοινώς λεγόμενο, με σκοπό να φάμε όσα μπορούμε απ' το καυμένο το κράτος μας (δηλαδή από τους συμπολίτες μας) κι' από την άλλη ακούμε ότι το πρόβλημά μας είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση... Το πρόβλημα λοιπόν είναι να φύγει η κυβέρνηση για να συνεχίσουμε να κάνουμε (ο πληθυντικός είναι της ευγένειας) ό,τι κάναμε μέχρι τώρα; Δ.Χ.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Δυστυχώς συνεχίζουμε να βλέπουμε το πρόβλημα της Ελλάδος με μυωπικό ή μονόπλευρο τρόπο. Αφενός σαν να αφορά μόνο τους κυβερνώντες και όχι όλους εμάς, και αφετέρου με κομματικά γυαλιά. Πιστεύω ότι τελείως διαφορετικά θα μας έβλεπαν όλοι αν είχαμε μια στοιχειώδη κοινή εθνική στρατηγική και μια στοιχειωδώς σωστή συμπεριφορά ως πολίτες. Απέχουμε ακόμη πολύ από το να το καταφέρουμε.