Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Ιατρική και ενιαία ασφάλιση υγείας (21/11/2007)

Ο άρρωστός μου έχει πάθει τρεις πνευμονίες μέσα σ’ ένα μήνα, έχει περάσει από επίσημα νοσοκομεία του συστήματος, έχει διαπιστωθεί ότι έχει αιματολογικό πρόβλημα, που κατά πάσα πιθανότητα ευθύνεται για το όλο σκηνικό. Οι συνάδελφοι που τον είδαν στο διάστημα αυτό δεν έκαναν την απαραίτητη συνειρμική συσχέτιση, που θα οδηγούσε σε σωστή διάγνωση με απλές εξετάσεις και ανάλογη θεραπεία. Όπως λέει η πείρα, ο τελευταίος γιατρός είναι ‘ο πιο έξυπνος’, διότι έχει ολόκληρη εικόνα μπροστά του και πιο εύκολα οδηγείται στο σωστό συμπέρασμα. Ξέροντας την πιθανή διάγνωση, τον τρόπο επιβεβαίωσης και την αναγκαία θεραπεία, αδυνατώ να βοηθήσω τον ασθενή μου. Το εμπόδιο; Είναι ασφαλισμένος στον ΟΓΑ, που σημαίνει ότι μόνο σε δημόσιο νοσοκομείο μπορεί να εξυπηρετηθεί χωρίς να ξοδέψει μια περιουσία. Έτσι η ιατρική μου ικανότητα εξαντλείται στο να του δώσω ένα ενημερωτικό σημείωμα με την πιθανή εξήγηση του προβλήματός του και την προτεινόμενη αντιμετώπιση, και να αφεθώ στην καλή πρόθεση κάποιου συναδέλφου στο εφημερεύον νοσοκομείο (που προ ολίγου είχε εξαποστείλει τον ασθενή με μια ακτινογραφία στο χέρι, λόγω απεργίας) ώστε να τον εισαγάγει για τις πρέπουσες ενέργειες (που δεν μπορούν να περιμένουν να λήξει η απεργία).
Καταλαβαίνει κανείς ότι το πρόβλημα είναι σύνθετο: απαιτεί επιστημονική επάρκεια για τη διάγνωση, αποβολή της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας στα νοσοκομεία, αλλά, κυρίως, μια και είμαστε σε εποχή που πολύς λόγος γίνεται για τις κοινωνικές ασφαλίσεις, επιτέλους καθιέρωση της ενιαίας ασφάλισης υγείας για όλους τους πολίτες. Οι αρρώστιες είναι δημοκράτισσες: δεν κοιτάζουν τι βιβλιάριο ασφάλισης έχεις ούτε τι επάγγελμα κάνεις. Η υγεία έχει ένα πραγματικό, αντικειμενικό, μετρήσιμο κόστος. Σ’ αυτό θα πρέπει να συμβάλλουν προληπτικά όλοι ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις, ώστε να απολαμβάνουν τις ανάλογες παροχές όταν τις χρειάζονται με τη μικρότερη δυνατή άμεση συμμετοχή τους. Μόνο υπό τις συνθήκες αυτές, και με την καλλιέργεια ανάλογης συνείδησης σε όλους, μπορεί να λειτουργήσει η ιατρική με επιστημονικά κριτήρια και μόνο, χωρίς κωλύματα και διλήμματα που σχετίζονται με τον Μαμμωνά και την πολιτική.'Η τον συνδικαλισμό.

1 σχόλιο:

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

Δυστυχώς, οι εκάστοτε κυβερνήσεις φρόντισαν να διογκώσουν τα ελλείμματα των ταμείων είτε με διατάξεις που διαγράφουν εισφορές είτε χρησιμοποιώντας κατά το δοκούν τα χρήματα των Ταμείων. Οι συνδικαλιστές, ανάλογα, ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για τα όποια προβλήματα και σύντομα υποχωρούν μόλις έχουν το όποιο προσωπικό τους όφελος. Η δημιουργία ενός ενιαίου ασφαλιστικού οργανισμού αποκλειστικά για την υγεία είναι και απαραίτητη και εφικτή. Όμως δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, εκτός και αν κάποιοι "ισχυροί" αποκομίζουν όφελος από κάτι τέτοιο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς την "πολύπαθη" Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που υπάρχει σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα εκτός από τη δική μας. Εμείς άλλωστε ... ξέρουμε περισσότερα από τους "κουτόφραγκους".