Δικαιοσύνη

Αφήνοντας κατά μέρος τα απόνερα των ευρωεκλογών – τουλάχιστον προσωρινά – βρίσκω στη Guardian ένα θέμα που δεν το είδα στα ελληνικά Μέσα. Δικαστήριο της πολιτείας Φλόριντα στις ΗΠΑ καταδίκασε την αμερικανική εταιρεία Chiquita (αυτή με τις μπανάνες) να πληρώσει αποζημίωση 38 εκατομμυρίων δολαρίων στις οικογένειες οκτώ ανδρών στην Κολομβία που δολοφονήθηκαν από παραστρατιωτική ‘ομάδα θανάτου’, καθώς αποδείχθηκε ότι η εταιρεία χρηματοδοτούσε από το 1997 ως το 2004 την τρομοκρατική οργάνωση που εκτέλεσε τις δολοφονίες αυτές. Η ακροδεξιά οργάνωση AUC είχε δημιουργηθεί στα 1980 για να προστατεύσει τους γαιοκτήμονες από αριστερές ανταρτικές οργανώσεις όπως η FARC, αλλά εξελίχθηκε σε έναν από τους χειρότερους καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, καθώς και σε μεγαλέμπορο ναρκωτικών. Η εταιρεία Chiquita συνέχισε να πληρώνει την AUC ακόμη και μετά τον χαρακτηρισμό της από τις ΗΠΑ ως τρομοκρατικής οργάνωσης το 2001, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να εξασφαλίσει τη συνεχιζόμενη εμπορική παρουσία της στην Κολομβία (υπεράνω όλων οι business). Η οργάνωση τελικά αφοπλίσθηκε το 2004 μετά από μια ειρηνευτική συμφωνία που τερμάτισε έναν μακροχρόνιο και πολυαίμακτο εμφύλιο πόλεμο.

     Βέβαια σε τέτοιες καταστάσεις δεν υπάρχει απόλυτο λευκό και μαύρο: όλες οι πλευρές έχουν μερίδιο ενοχής για τα ποικίλα εγκλήματα που διαπράττονται για ιδεολογικούς ή οικονομικούς σκοπούς. Εγκληματίες δεν είναι μόνο αυτοί που κρατούν και χειρίζονται τα όπλα, αλλά και όσοι τους εξοπλίζουν και τους χρηματοδοτούν και τους επικροτούν. Η δικαστική απόφαση χαρακτηρίσθηκε ως ορόσημο διότι είναι η πρώτη φορά που αμερικανική εταιρεία κρίνεται υπαίτια για χρηματοδότηση καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εξωτερικό. Ακόμη,  δείχνει ότι σε κάποιες χώρες η δικαιοσύνη λειτουργεί ακόμη και απέναντι σε γιγάντιες επιχειρήσεις (ας σημειωθεί ότι η όλη νομική διαδικασία έχει κρατήσει 17 χρόνια). Ένα χρήσιμο μάθημα, και μακάρι να βρει μιμητές και για άλλες ανάλογες περιπτώσεις.