Παιδείας παιδέματα

Το ‘έργο’ το έχουμε ξαναδεί. Πρόσφατα οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών κήρυξαν (για άλλη μια χρονιά) απεργία για την ημέρα  που θα διεξαγόταν ο Ελληνικός διαγωνισμός PISA για μαθητές ΣΤ΄ Δημοτικού και Γ΄ Γυμνασίου. Το Υπουργείο Παιδείας προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και ακύρωσε την απεργία. Και πολύ καλά έκανε.

     Το βασικό επιχείρημα των συνδικάτων ήταν ότι πίσω από τον διαγωνισμό PISA κρύβονται άλλα συμφέροντα, οικονομικά κτλ., άσχετα με την μάθηση (π.χ. «κατηγοριοποίηση και αποκλεισμός των μαθητών»). Με τη σειρά μας πρέπει να υποθέσουμε (όχι τυχαία και αυθαίρετα) ότι πίσω από τη στάση των συνδικάτων κρύβονται άλλα συμφέροντα και επιδιώξεις, αποκλειστικά πολιτικού-ιδεολογικού χαρακτήρα, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την παιδεία. Το Υπουργείο πράττει το αυτονόητο, κάνοντας αγωγή στα συνδικάτα ΟΛΜΕ και ΔΟΕ για την απεργία που κήρυξαν τη μέρα των εξετάσεων (αδιαφορώντας για την ψυχική ταλαιπωρία των μαθητών). Επιτέλους, κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο συνδικαλισμός δεν είναι πάντα υγιής και σύμφωνος με την αποστολή του. Και ότι καθήκον της κυβέρνησης είναι να νομοθετεί, ενώ των πολιτών (συνδικαλιστών και μη) είναι η εφαρμογή των νόμων. Διαφορετικά θα βρεθούμε (αν δεν πορευόμαστε ήδη προς τα εκεί) στην εποχή του Φαρ Ουέστ, όπου τον νόμο πολλοί τον έγραφαν στις παλιές μπότες τους. [βλ. και ΕΔΩ].