Πολιτισμικές ακρότητες

Δεν πρέπει να περάσει ασχολίαστη η εξέγερση που εξελίσσεται αυτές τις μέρες στο Ιράν, με αφορμή τον θάνατο μιας 22χρονης κοπέλας, της Μαχσά Αμίνι, που συνελήφθη και ξυλοκοπήθηκε από την ‘Αστυνομία Ηθών’ γιατί, λέει, ξέφευγαν μερικές τούφες από μαλλιά από το χιτζάμπ, την μαντίλα που φορούσε στο κεφάλι της. Οι διαμαρτυρίες στη χώρα γενικεύθηκαν, η αντίδραση του ισλαμικού κράτους είναι βίαιη, και ήδη έχουν καταγραφεί πάνω από 30 θάνατοι διαδηλωτών, από ένα καθεστώς που δεν υπολογίζει ιδιαίτερα την ανθρώπινη ζωή, όπως έχει δείξει σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν. Αν η ‘πολιτισμένη’ Δύση έχει πιάσει το άκρο της χωρίς όρια έκθεσης και εμπορευματοποίησης του γυναικείου σώματος εν ονόματι κάποιας κακέκτυπης ‘ελευθερίας’ και ισότητας, η φανατική ισλαμική Ανατολή είναι αντιδιαμετρικά ακραία, με την καταστολή και την πλήρη περιφρόνηση και καταπίεση του μισού πληθυσμού της και με τα τραγικά αποτελέσματα που κάθε τόσο βλέπουμε σε διάφορες χώρες. Η μέση οδός της αλληλοαναγνώρισης, του αμοιβαίου σεβασμού των δυο φύλων και της στοιχειώδους αξιοπρέπειας φαίνεται να είναι άγνωστο είδος σ’ έναν κόσμο που έχει χάσει – αν την είχε ποτέ – την αίσθηση του μέτρου και σ’ αυτό, όπως και σε τόσα άλλα θέματα.

     Ευχής έργο θα είναι κάποια στιγμή να ξεφύγουμε από τα άκρα, και να μπορέσει να ζήσει όλος ο κόσμος, σε Ανατολή και Δύση, σε μια πιο ομαλή, πιο ισορροπημένη, πιο λογική πραγματικότητα. Στο μεταξύ ας βλέπουν το Ιράν και το Αφγανιστάν όσοι ανέχονται και υποστηρίζουν την ανεξέλεγκτη ισλαμοποίηση της Ευρώπης.