Στραβάδια

Φίλος με τον οποίο κάθε τόσο ανταλλάσσουμε απόψεις για την επικαιρότητα μου είπε πρόσφατα: «Μπορεί να ακούγεται αφελές, αλλά νομίζω ότι τη λύση θα την δώσει η φύση με τρόπο δραματικό. Αν η κλιματική αλλαγή ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας και ανατραπούν οι γεωγραφικές συνθήκες, να δεις πώς πάνε περίπατο οι όποιες επιχειρήσεις και τα στρατηγικά σχέδια των ανθρώπων». Καθόλου αφελές, και με έβαλε σε σκέψεις. Θυμήθηκα τον λόγο του Κυρίου, όταν μιλούσε στους μαθητές για το τι γινόταν στην εποχή του Νώε: οι άνθρωποι έτρωγαν, έπιναν, παντρεύονταν, έκαναν επιχειρήσεις (και, όπως μας έλεγε ο μακαριστός π. Συμεών, όλα αυτά ήταν νόμιμα) «ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας». Έτσι και οι σημερινοί άνθρωποι, Έλληνες, Τούρκοι, Ρώσοι, Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Κινέζοι, κάνουν σχέδια και γεωστρατηγικές μελέτες και κινήσεις και ενέργειες εναντίον αλλήλων, χωρίς να σκέφτονται ότι όλα αυτά μπορούν να περάσουν στην ανυπαρξία μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου (πόσο θέλει ένας σεισμός για να ισοπεδώσει μια χώρα ή ένα τσουνάμι για να την πνίξει;). Το πιο δραματικό; Ότι ενώ καθημερινά έχουμε υπομνήσεις τέτοιων γεγονότων ακόμη και στην εγγύτερη γειτονιά μας, τα αγνοούμε πεισματικά, λες και δεν σημαίνουν τίποτε για μας, λες και έχουμε εγγυημένη ανοσία απέναντι σε συμφορές. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να επικαλεσθεί τον λόγο της Αποκάλυψης, ότι οι άνθρωποι που υφίστανται τις διάφορες πληγές «οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν», δεν άλλαξαν μυαλά, δεν κατάλαβαν τίποτε. Κι ύστερα, «θα μας φταίει ο κακός μας ο καιρός». Σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. «Μωροὶ καὶ τυφλοί!» θα μας έλεγε και πάλι ο Κύριος. Εμείς θα λέγαμε σε απλά ελληνικά, «ανόητα στραβάδια...».