Κάθε τόσο συμβαίνει να ακούμε στα Μέσα ανθρώπους γενικά έμπειρους που έχουν χρηματίσει υπουργοί ή στελέχη κυβερνήσεων στο πρόσφατο παρελθόν να εκφέρουν γνώμες για τρέχοντα καυτά ζητήματα (Ελληνοτουρκικό, μεταναστευτικό κ.α.) και να λένε ότι πρέπει να χαραχθεί κοινή εθνική γραμμή για την αντιμετώπισή τους, πάντα κατηγορώντας την τρέχουσα κυβέρνηση επειδή δεν το κάνει. Χωρίς να είμαι συνήγορος κανενός (άλλωστε η διαπίστωση καλύπτει όλο το πολιτικό φάσμα), αναρωτήθηκαν όλοι αυτοί αν το έπραξε ποτέ η δική τους κυβέρνηση όταν είχε την εξουσία; Αυτό που βλέπουμε καθημερινά, εδώ και πολλά χρόνια και με αυξανόμενο ρυθμό, είναι η αποκλειστική και κοντόφθαλμη προσπάθεια πορισμού κομματικού κέρδους από τις τυχόν αστοχίες, τις εσφαλμένες κινήσεις ή τις αβλεψίες των άλλων. Στην κατάσταση αυτή συντελούν ουκ ολίγον και οι δημοσιογράφοι με τις δηκτικές ερωτήσεις τους που σκοπό έχουν να συντηρούν την κομματική οξύτητα (βλέπετε, η πολιτική ηρεμία δεν παράγει ειδήσεις) και όχι να καλλιεργούν την εθνική συμφωνία. Κι έτσι αναπαράγονται οι πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας μας, όταν οι οπλαρχηγοί και οι πολιτικοί της εποχής τρώγονταν μεταξύ τους ενώ ο Ιμπραήμ έκαιγε την Πελοπόννησο. Μετά από δέκα χρόνια κρίσης ούτε το μάθημα της στοιχειώδους συνεννόησης δεν καταφέραμε να μάθουμε. Ποιο θα είναι στ’ αλήθεια το όφελος της προσωρινής οικονομικής μας ανόρθωσης αν φθάσουμε να ‘γιορτάσουμε’ τα διακόσια χρόνια της Επανάστασης του 1821 μ’ έναν καινούργιο πόλεμο;
[Απεστάλη στην Καθημερινή]
Δυστυχώς, δυστυχώς, δυστυχώς!!! Μυαλό δεν βάζουμε. Με μια εθνική συναίνεση θα μεγαλουργούσαμε ή τουλάχιστον θα βγαίναμε από την κρίση
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνεννόηση απαιτεί την στοιχειώδη ευγένεια του να ακούς και να τιμάς τον έτερο. Εμείς κάνουμε ακόμα σαν τα απαίδευτα μικρά παιδιά. Ας συνεχίσουμε θα κλάψουμε όπως και τα μικρά παιδιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή