Ασχολίαστα

Με τι να πρωτοασχοληθεί κανείς στις μέρες μας; Με την απεργία πείνας ενός κατά συρροήν δολοφόνου; Γιατί πρέπει εκβιαστικά να απασχολήσει την ανώτατη βαθμίδα της δικαιοσύνης η ζωή ενός ανθρώπου που δεν σεβάσθηκε ένδεκα ανθρώπινες ζωές; Μήπως ο διακοσμητικός ζήλος των οπαδών του, που ανέλαβαν τον δωρεάν και αυθαίρετο ελαιοχρωματισμό του κοινοβουλίου; Μήπως άραγε η ‘αυστηρότητα’ (κατά συγκατάβασιν ο όρος) με την οποία η υπουργός προστασίας του πολίτη μίλησε στην αστυνομία για να πράξει το καθήκον της; Σε άλλο επίπεδο, μήπως η νέα ομολογία του ΔΝΤ για τις γκάφες που διέπραξε στη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος και η αδυναμία σύμπαντος του ελληνικού πολιτικού συστήματος να εγκαλέσει με μια φωνή το διεθνές αυτό όργανο που με τόση άνεση περνάει θηλειές στο λαιμό των κρατών; Μήπως τα ‘μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης’ που χτίζει η γείτων καθημερινά τόσο με λεκτικές δηλώσεις όσο και στην πράξη; Μήπως...;
     Επειδή «ἐπιλείψει με διηγούμενον ὁ χρόνος» για όλα αυτά τα όχι ασήμαντα (άλλωστε κατά καιρούς τα έχουμε σχολιάσει με άλλες ευκαιρίες), σταματώ σε κάτι πιο πρόσφατο και της ώρας, λόγω επικειμένων εκλογών. Η κυβέρνηση αυξάνει κατά μερικές χιλιάδες τις θέσεις φοίτησης στα ΑΕΙ/ΤΕΙ (τα δυο αρκτικόλεξα έχουν μπερδευτεί πλέον), ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των μελλοντικών ποιοτικών ανέργων στη χώρα. Διαβάζω ότι «ένα ΤΕΙ στη Ζάκυνθο, στο οποίο το 2017 είχαν εγγραφεί μόλις 9 φοιτητές –σε σύνολο 120 εισακτέων– όχι μόνον αναγορεύεται σε πανεπιστήμιο, αλλά οι θέσεις του σχεδόν διπλασιάζονται, φτάνοντας τις 230». Μπορεί κανείς να φαντασθεί ποιος θα είναι ο βαθμός εισαγωγής στο εν λόγω ίδρυμα («Σπεύσατε, σπεύσατε!»). Το γεγονός ότι μια τέτοια εξαγγελία γίνεται μόλις τρεις μέρες πριν από τις κάλπες είναι βέβαια απολύτως τυχαίο: μια αριστερή κυβέρνηση δεν καταφεύγει ποτέ σε τέτοια φτηνά προεκλογικά τεχνάσματα--πώς σας πέρασε κάτι τέτοιο από το νου σας;

     [Σημ. Δείτε κι ΕΔΩ].