Γειτονία

Υποθετικό το παράδειγμα, βγαλμένο όμως από την πραγματικότητα. Στο σπίτι που μένεις έχεις έναν γείτονα που κάνει ό,τι μπορεί για να σε παιδεύει. Ισχυρίζεται ότι μέρος του οικοπέδου σου είναι δικό του και δεν σε αφήνει να το πλησιάσεις, και δεν διστάζει να σηκώνει και χέρι πάνω σου όταν βρίσκεσαι εκεί. Δεν αναγνωρίζει συμβόλαια και τίτλους ιδιοκτησίας. Ενοχλεί τα παιδιά σου όταν παίζουν στην αυλή και τους ανθρώπους που κάνουν εργασίες στον ίδιο χώρο. Τι μπορείς να κάνεις; Μιλάς μαζί του, προσπαθείς να τον φέρεις στα συγκαλά του, επικαλείσαι νομικά και άλλα επιχειρήματα, κι όταν εκείνος συνεχίζει το ίδιο βιολί, τελικά τον πηγαίνεις στα δικαστήρια (αφήνουμε έξω από τα νόμιμα μέσα την αυτοδικία). Αυτά στο ιδιωτικό δίκαιο.
     Κι ερχόμαστε στο διεθνές. Έχεις κι εδώ έναν γείτονα που ντε και καλά θέλει να σε βγάζει από τα ρούχα σου. Δεν αναγνωρίζει τα κυριαρχικά σου δικαιώματα, παρενοχλεί μέχρι εκεί που δεν πάει το στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό της χώρας, παρεμποδίζει δικές σου νόμιμες ενέργειες, παίζει με την υπομονή σου και γίνεται κάθε μέρα και πιο επιθετικός. Οι όποιες συνομιλίες μαζί του αποτελούν κοροϊδία, διότι δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Πριν του απαντήσεις με την ίδια γλώσσα και με ανάλογα μέσα, τι μπορείς να του κάνεις; Η θεωρία θα έλεγε να τον πας στο διεθνές δικαστήριο, υπολογίζοντας σε ουσιαστική συμπαράσταση από τους υπάρχοντες θεσμούς και βέβαια σε συμμόρφωσή του με την όποια ετυμηγορία. Δυστυχώς η πείρα δεν επιτρέπει να περιμένεις ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η έννοια ‘δίκαιο’ για τους κατά κόσμον ‘μεγάλους’ είναι τόσο ελαστική όσο και η παράλληλη έννοια ‘στρατηγικό συμφέρον’. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα δουν αντικειμενικά τα πράγματα και θα αποδώσουν ευθύνες εκεί που πρέπει (το αντίθετο μάλιστα). Όσο για συμμόρφωση της γείτονος με αποφάσεις, αυτό κι αν είναι ανέκδοτο.
     Και τι απομένει; Αυτό που ο βασιλιάς Δαβίδ πίστευε πάντα: «ἀποκάλυψον πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ αὐτὸς ποιήσει, καὶ ἐξοίσει ὡς φῶς τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸ κρῖμά σου ὡς μεσημβρίαν». Πίστη και ελπίδα στον Θεό. Διαθέτουμε άραγε τέτοια ‘μέσα’ και υπερόπλα;