Πρόκειται για μια από τις δυο ρωσικές λέξεις που μάθαμε την μακρινή εποχή Γκορμπατσώφ (μαζί με την περεστρόικα), και που σημαίνει ‘διαφάνεια’. Μετά από τη χθεσινή ‘ρωμαϊκή αρένα’ που ακούει στο όνομα Ελληνικό κοινοβούλιο, αποτελεί ζητούμενο στην περιρρέουσα σκανδαλοσκευωρία (ίσες αποστάσεις, παρακαλώ!) που κυριαρχεί στην πολιτική ζωή της χώρας. Πώς μπορεί να επιτευχθεί; Πολύ απλά. ΟΛΟΙ οι πολιτικοί, κάθε χρώματος, παραιτούνται εκουσίως από τη βουλευτική ασυλία για τη συγκεκριμένη υπόθεση και αφήνουν μόνη τη Δικαιοσύνη να ασχοληθεί με την διαλεύκανσή της. Άλλωστε, κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτε: ούτε οι κυβερνητικοί ως καταγγέλλοντες (αφού για όλα φταίνε "οι άλλοι"), ούτε οι απέναντι, οι καταγγελλόμενοι (αφού όλοι διακήρυξαν την αθωότητά τους). Εφόσον όλοι -- κατά δήλωσή τους -- έχουν εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, ας δεχθούν την ετυμηγορία της μετά από τήρηση όλων των προβλεπομένων διαδικασιών. Με μια ακόμη προϋπόθεση: ας σβήσουν τη λέξη ‘παραγραφή’ από το λεξιλόγιό τους. Ούτε τα χρέη μας ούτε τα άλλα ‘προαπαιτούμενα’ (γράφε επιβαρύνσεις) της χώρας παραγράφονται. Για ποιο λόγο να παραγραφούν τα όποια ενδεχόμενα οικονομικά αδικήματα;
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 6/3/2018]
Μου θυμίσατε αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=-xrr9VXP7VE. Τουλάχιστον τότε, είχε δικτατορία. Τώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφή