Σήμερα συζητήθηκε στη βουλή το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου – Εθνικός Μηχανισμός Εκπόνησης, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού». Η απεργία των δημοσιογράφων δεν επέτρεψε να μάθουμε ακόμη τίποτε σχετικό με αψιμαχίες (ειλικρινείς ή υποκριτικές/πολιτικάντικες) πάνω στο εν λόγω θέμα. Αυτό που μάθαμε όμως είναι ότι οι ΑΝΕΛ δήλωσαν ότι θα το υπερψηφίσουν, προφανώς ως ανταλλακτική φιλοφρόνηση για τη χθεσινή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στον πρόεδρό τους, ώστε αυτός να μη λογοδοτήσει σε εξεταστική επιτροπή για τα πεπραγμένα του. Όπως καταλαβαίνουμε, εν τη αφελεία μας, η όποια ιδεολογία και τα όποια ‘πιστεύω’ μας είναι αδιαπραγμάτευτα όσο δεν θίγεται το σαρκίο μας. Τόσο καλά.
Επί της ουσίας όμως τι γίνεται; Υπάρχει π.χ. υπεύθυνη εκκλησιαστική αντίδραση στην προωθούμενη ισοπεδωτική πολιτική του ‘επισήμου’ κράτους, που πασχίζει με κάθε τρόπο να δυναμιτίσει τις επόμενες γενιές ηθικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ακόμη και βιολογικά; Προσωπικά θα περίμενα να εκδοθεί μια προειδοποιητική ανακοίνωση από την ιεραρχία της Εκκλησίας ότι κάθε θετική ψήφος στο συγκεκριμένο νομοθέτημα θα σημαίνει εκκλησιαστικό αφορισμό του υπαιτίου, χωρίς δεύτερη συζήτηση. Τελεία. Εδώ δεν πρόκειται για ανάμιξη της Εκκλησίας σε καθαρά πολιτικά ζητήματα: είναι θέμα στοιχειώδους προστασίας των Ελλήνων πολιτών, και μάλιστα των μικροτέρων ηλικιών, από απόπειρα κρατικού καταναγκασμού (πιθανώτατα με έξωθεν υπαγόρευση) σε ένα μη-πρόβλημα. Αυτός ο ασκός του Αιόλου δεν πρέπει να ανοίξει. Τα εκ των υστέρων ‘συμμαζέματα’ είναι άνευ αποτελέσματος. Μόνο προληπτικές ενέργειες, και μάλιστα μέγιστης δυνατής απήχησης, έχουν θέση απέναντι σε τέτοιες πρακτικές.
Επειδή όμως τέτοια ‘θαύματα’ δεν γίνονται (και πιθανώς πολλών πολιτικών δεν ιδρώνει το αυτί από τέτοιες απειλές), μια πιο ρεαλιστική κίνηση θα ήταν να ανακοινωθεί ότι δεν θα στηρίξουν οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι της χώρας αυτής οποιονδήποτε πολιτικό (πρόσωπο ή σχηματισμό) θα στηρίξει αυτό ή άλλα παρόμοια νομοθετήματα. Μόνο ό,τι έχει αντίκρισμα σε ψήφους αποτελεί απειλή για τους πολιτικούς. Και ας το θυμηθούμε αυτό όταν θα πλησιάζουν οι επόμενες εκλογές.
Και κάτι ακόμη. Ο δήμαρχος της συμπρωτεύουσας Γιάννης Μπουτάρης ανακοίνωσε όλο καμάρι ότι η Θεσσαλονίκη ‘κέρδισε’ το Europe Pride (την ευρωπαϊκή παρέλαση ομοφυλοφίλων) για το 2020. Αυτό που λένε στη λαϊκή γλώσσα «Τά ’χαμε χύμα, θα μας έρθουν και τσουβαλάτα». Να τον χαιρόμαστε!
Επί της ουσίας όμως τι γίνεται; Υπάρχει π.χ. υπεύθυνη εκκλησιαστική αντίδραση στην προωθούμενη ισοπεδωτική πολιτική του ‘επισήμου’ κράτους, που πασχίζει με κάθε τρόπο να δυναμιτίσει τις επόμενες γενιές ηθικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ακόμη και βιολογικά; Προσωπικά θα περίμενα να εκδοθεί μια προειδοποιητική ανακοίνωση από την ιεραρχία της Εκκλησίας ότι κάθε θετική ψήφος στο συγκεκριμένο νομοθέτημα θα σημαίνει εκκλησιαστικό αφορισμό του υπαιτίου, χωρίς δεύτερη συζήτηση. Τελεία. Εδώ δεν πρόκειται για ανάμιξη της Εκκλησίας σε καθαρά πολιτικά ζητήματα: είναι θέμα στοιχειώδους προστασίας των Ελλήνων πολιτών, και μάλιστα των μικροτέρων ηλικιών, από απόπειρα κρατικού καταναγκασμού (πιθανώτατα με έξωθεν υπαγόρευση) σε ένα μη-πρόβλημα. Αυτός ο ασκός του Αιόλου δεν πρέπει να ανοίξει. Τα εκ των υστέρων ‘συμμαζέματα’ είναι άνευ αποτελέσματος. Μόνο προληπτικές ενέργειες, και μάλιστα μέγιστης δυνατής απήχησης, έχουν θέση απέναντι σε τέτοιες πρακτικές.
Επειδή όμως τέτοια ‘θαύματα’ δεν γίνονται (και πιθανώς πολλών πολιτικών δεν ιδρώνει το αυτί από τέτοιες απειλές), μια πιο ρεαλιστική κίνηση θα ήταν να ανακοινωθεί ότι δεν θα στηρίξουν οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι της χώρας αυτής οποιονδήποτε πολιτικό (πρόσωπο ή σχηματισμό) θα στηρίξει αυτό ή άλλα παρόμοια νομοθετήματα. Μόνο ό,τι έχει αντίκρισμα σε ψήφους αποτελεί απειλή για τους πολιτικούς. Και ας το θυμηθούμε αυτό όταν θα πλησιάζουν οι επόμενες εκλογές.
Και κάτι ακόμη. Ο δήμαρχος της συμπρωτεύουσας Γιάννης Μπουτάρης ανακοίνωσε όλο καμάρι ότι η Θεσσαλονίκη ‘κέρδισε’ το Europe Pride (την ευρωπαϊκή παρέλαση ομοφυλοφίλων) για το 2020. Αυτό που λένε στη λαϊκή γλώσσα «Τά ’χαμε χύμα, θα μας έρθουν και τσουβαλάτα». Να τον χαιρόμαστε!
Το ερώτημα φαντάζει ως μέγα αλλά για όποιον παρακολουθεί συστηματικά η απάντηση είναι προφανής. Και το ερώτημα είναι: Γιατί η Ιεραρχία (και το Άγιο Όρος) δεν αντιδρά σε μάθημα θαρησκευτικών, αηδιαστικά νομοσχέδια που μετά γίνονται νόμοι, γενικά στον συγκρητισμό; Σε αυτές τις περιπτώσεις η απάντηση είναι μία: Ή ηλίθιοι είναι ή εμπλεκόμενοι. Άλλο δεν υπάρχει. Δυστυχώς. Και μόνο για ηλίθιοι δεν μοιάζουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ο συνονόματος του προέδρου ΑΝΕΛ δήλωσε ότι θα το καταψηφίσει....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το δήμαρχο......απορώ ποιοί συμπατριώτες σου τον ψήφισαν! Τί περίμεναν από αυτόν;
Μ.Χ.
Διορθώνω: όχι ο συνονόματος, ο Κων.Κατσίκης το είπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ.Χ.