Τιμητική εικόνα

Μετά την παιδεία ο γνωστός... ξυλοκόπος του πολιτισμού μετέφερε τον μπαλτά του στο προσφυγικό ζήτημα. Διαβάζουμε [ΕΔΩ]: «Η εικόνα που δίνει η Ειδομένη για την Ελλάδα είναι τιμητική για την Ελλάδα, όσο και ας φαίνεται ίσως περίεργο, διότι εμείς προσπαθούμε να πείσουμε όσους είναι εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη ότι με τα δεδομένα που έχουμε αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ελπίδα να ανοίξουν τα σύνορα. Δεν προσπαθούμε να τους εκδιώξουμε, δεν προσπαθούμε να τους μαντρώσουμε, προσπαθούμε να τους πείσουμε να πάνε στους καταυλισμούς που με πυρετώδεις ρυθμούς φτιάχνουμε παντού στη χώρα». Καταλάβατε;
     Δεν είναι πολύ μακρινή, αλλά φαίνεται να ξεχάσαμε ήδη την εποχή που μας έφταιγαν οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στην Αμυγδαλέζα και σπεύσαμε να την καταργήσουμε. Τώρα που γίνεται της... Ειδομένης εκείνος ο τόπος φαντάζει σαν παράδεισος. Μια ακόμη απόδειξη ότι δεν μπορείς να οργανώσεις κράτος και να κάνεις πολιτική απλώς με ιδεολογικά ροζ γυαλιά χωρίς να έχεις κάποιου είδους πρόνοια και σχεδιασμό για το μέλλον και για τις συνέπειες των πράξεων και των λόγων σου.