Δεν ασχοληθήκαμε στη σελίδα αυτή με τους πρόσφυγες. Παράλειψη; Όταν όλοι γράφουν, μιλούν, έχουν άποψη, τι παραπάνω θα προσθέσει μια ακόμη φωνή; Ας ρίξουμε λοιπόν μια κάπως διαφορετική ματιά στο θέμα.
Έστω ότι ένας πληθυσμός φεύγει από έναν τόπο διωγμένος, κατατρεγμένος, μη βλέποντας μέλλον εκεί, για να πάει σε μια πολυπόθητη ‘γη της επαγγελίας’. Αδρά, θα έλεγε κανείς ότι υπάρχουν δυο τρόποι να φτάσει εκεί. Ο ένας: στην πρώτη ασφαλή χώρα που βρίσκεται, ο καθένας δηλώνει τα στοιχεία του, απογράφεται, παίρνει ένα χαρτί κι ένα νόμιμο αεροπορικό εισιτήριο και σε λίγες ώρες βρίσκεται στον επιθυμητό προορισμό. Έτσι, όπως μάθαμε, θα φύγουν αύριο αεροπορικώς για το Λουξεμβούργο οι πρώτοι 30 πρόσφυγες που πάνε εκεί για μετεγκατάσταση. Τόσο απλά.
Ο δεύτερος; Πληρώνουν ο καθένας μερικές χιλιάδες δολλάρια (σε δόσεις), διασχίζουν οδοιπορώντας βουνά και κάμπους, περνούν κάμποσα σύνορα, λιώνουν παπούτσια και πόδια, σαλπάρουν στο Αιγαίο με 7-8 μπωφόρ, θαλασσοπνίγονται, ξεβράζονται απ’ το κύμα σε κάποιο νησί, κατασκηνώνουν στο ύπαιθρο, κινούν τα φιλάνθρωπα αισθήματα του κόσμου και την διεθνή κατακραυγή, δημιουργούν ‘κλίμα συμπάθειας’ και ζητούν πολιτική λύση.
Ερώτηση κρίσεως: γιατί δεν γίνεται η καταγραφή και διακίνηση αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από την πρώτη χώρα εισόδου τους (εν προκειμένω την γείτονα) ώστε να αποφεύγονται τα ναυάγια και οι τραγωδίες που ζούμε καθημερινά; Η πρώτη λύση δεν είναι ασύγκριτα προτιμώτερη από τη δεύτερη, αφού μάλιστα ο κόσμος που διακινείται φαίνεται ότι διαθέτει τα απαραίτητα χρήματα (και κινητά τηλέφωνα);
Ζητώ συγγνώμη για τον διαφαινόμενο κυνισμό, αλλά άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο ένα ‘αφελές’ δημοσιογραφικό ερώτημα: γιατί ένα κράτος που αναζητεί πόρους βγάζοντας και από τη μύγα ξύγκι δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων; Το ερώτημα είναι αφελές, διότι προφανώς κάποιες επιχειρήσεις (είτε με καύσιμα είτε με ανθρώπους) είναι τόσο προσοδοφόρες στην τραγικότητά τους που δεν κλείνουν με τίποτε. Ένα μέρος από τα πολλά κέρδη τους επενδύεται στη διαιώνισή τους, σ’ αυτό που λέμε ‘να γίνονται τα στραβά μάτια’ στην αντίστοιχη χώρα. Εξάλλου, και οι πνιγμένοι εργαλείο άσκησης πολιτικής είναι στον σκληρό αυτό κόσμο.
Έστω ότι ένας πληθυσμός φεύγει από έναν τόπο διωγμένος, κατατρεγμένος, μη βλέποντας μέλλον εκεί, για να πάει σε μια πολυπόθητη ‘γη της επαγγελίας’. Αδρά, θα έλεγε κανείς ότι υπάρχουν δυο τρόποι να φτάσει εκεί. Ο ένας: στην πρώτη ασφαλή χώρα που βρίσκεται, ο καθένας δηλώνει τα στοιχεία του, απογράφεται, παίρνει ένα χαρτί κι ένα νόμιμο αεροπορικό εισιτήριο και σε λίγες ώρες βρίσκεται στον επιθυμητό προορισμό. Έτσι, όπως μάθαμε, θα φύγουν αύριο αεροπορικώς για το Λουξεμβούργο οι πρώτοι 30 πρόσφυγες που πάνε εκεί για μετεγκατάσταση. Τόσο απλά.
Ο δεύτερος; Πληρώνουν ο καθένας μερικές χιλιάδες δολλάρια (σε δόσεις), διασχίζουν οδοιπορώντας βουνά και κάμπους, περνούν κάμποσα σύνορα, λιώνουν παπούτσια και πόδια, σαλπάρουν στο Αιγαίο με 7-8 μπωφόρ, θαλασσοπνίγονται, ξεβράζονται απ’ το κύμα σε κάποιο νησί, κατασκηνώνουν στο ύπαιθρο, κινούν τα φιλάνθρωπα αισθήματα του κόσμου και την διεθνή κατακραυγή, δημιουργούν ‘κλίμα συμπάθειας’ και ζητούν πολιτική λύση.
Ερώτηση κρίσεως: γιατί δεν γίνεται η καταγραφή και διακίνηση αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από την πρώτη χώρα εισόδου τους (εν προκειμένω την γείτονα) ώστε να αποφεύγονται τα ναυάγια και οι τραγωδίες που ζούμε καθημερινά; Η πρώτη λύση δεν είναι ασύγκριτα προτιμώτερη από τη δεύτερη, αφού μάλιστα ο κόσμος που διακινείται φαίνεται ότι διαθέτει τα απαραίτητα χρήματα (και κινητά τηλέφωνα);
Ζητώ συγγνώμη για τον διαφαινόμενο κυνισμό, αλλά άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο ένα ‘αφελές’ δημοσιογραφικό ερώτημα: γιατί ένα κράτος που αναζητεί πόρους βγάζοντας και από τη μύγα ξύγκι δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων; Το ερώτημα είναι αφελές, διότι προφανώς κάποιες επιχειρήσεις (είτε με καύσιμα είτε με ανθρώπους) είναι τόσο προσοδοφόρες στην τραγικότητά τους που δεν κλείνουν με τίποτε. Ένα μέρος από τα πολλά κέρδη τους επενδύεται στη διαιώνισή τους, σ’ αυτό που λέμε ‘να γίνονται τα στραβά μάτια’ στην αντίστοιχη χώρα. Εξάλλου, και οι πνιγμένοι εργαλείο άσκησης πολιτικής είναι στον σκληρό αυτό κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου