Ορόσημο

Καθένας που περνάει τακτικά από τη σελίδα αυτή θα σκέφθηκε ίσως κάποια στιγμή: «Καλά, αυτός ο Α. μόνο γράφει; Δεν κάνει άλλη δουλειά;» Εύλογη η ερώτηση, δύσκολη η ειλικρινής απάντηση. Θα μπορούσα ίσως να επικαλεσθώ το επιχείρημα του συνονόματου ιατρού Τσέχωφ που έλεγε ότι η ιατρική είναι η νόμιμη σύζυγος και η λογοτεχνία η ερωμένη του, αλλά δεν είμαι λογοτέχνης.
     Οπωσδήποτε είναι γεγονός ότι πάντα βρίσκουμε χρόνο για ασχολίες που μας αρέσουν. Έτσι, ακόμη και τα άγρια χαράματα, πριν φέξει, ή μεταμεσονυκτίως, ή ενώ στρώνεται το τραπέζι, μπορεί κανείς να σκαρώσει μια ανάρτηση για το ιστολόγιο, ιδίως αν το θέμα είναι επίκαιρο και δεν θα έχει την ίδια φρεσκάδα αύριο, θα έχει χαθεί το ‘παράθυρο της ευκαιρίας’. Από την άλλη, η αναβολή και η καθυστέρηση είναι πάντα διαθέσιμες όταν κάτι δεν ελκύει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον μας. Έτσι, το να διαβάζω νέες πειραματικές μελέτες και μοριακή βιολογία και στατιστικές αναλύσεις είναι τόσο γοητευτικό, για να χρησιμοποιήσω έναν αγγλισμό, όσο και να παρακολουθώ τη φρέσκια μπογιά να στεγνώνει.
     Γιατί όμως αυτές οι εξομολογήσεις; Διότι, όπως με πληροφορεί ο στατιστικός αναλυτής του Blogger, με το κείμενο αυτό συμπληρώνονται δυο χιλιάδες αναρτήσεις στο ιστολόγιο. Η συνέχεια θα εξαρτηθεί από την ανταπόκριση, διότι αυτός που γράφει περιμένει ότι θα τον διαβάζουν, αλλά πώς θα το ξέρει; Συνεπώς, δείξτε την παρουσία σας, και έχει ο Θεός! Άλλωστε τα ερεθίσματα δεν λείπουν στην καθημερινή μας ζωή.

     Αντί επετειακού κεράσματος, μπορείτε να απολαύσετε (με δόσεις γιατί έχει διάρκεια...) την καλύτερη ίσως κλασική τρομπέτα που υπάρχει σήμερα, την Alison Balsom.