Το δίλημμα

Σχεδόν 24 ώρες διάσκεψη κορυφής, και τι δίλημμα προκύπτει;
     Ή να δεχθούμε να αναλάβουν τη διαχείρισή μας Γερμανοί και άλλοι τεχνοκράτες με την προοπτική να γίνουμε ίσως κάποια στιγμή στοιχειωδώς πολιτισμένο κράτος.
     Ή, κλείνοντας οριστικά την Ευρωπαϊκή μας παρένθεση, να συνεχίσουμε να ζούμε ως ανεξάρτητοι και ξιππασμένοι ζορμπάδες υπό την ηγεσία λαοπλάνων πολιτικών και αργόσχολων συνδικαλιστών.
     Υπάρχει άραγε τρίτη επιλογή; Νομίζω ότι σε απλά ελληνικά τη λένε θαύμα. Μπορούμε να το ευχόμαστε, όχι όμως να το εγγυηθούμε ή να το επιλέξουμε.   
     Βλέπετε, παντού παρεισφρέει η λέξη ‘πίστη’. Ή θα πρέπει να μας πιστέψουν οι άλλοι ότι θα κάνουμε όσα λέμε, ή θα πρέπει εμείς να πιστέψουμε κάπου αλλού, εκτός από την καπατσοσύνη και τη μαγκιά μας.
     Πάντως, σύμφωνα με τον Αρχιμήδη και τις αρχές της Φυσικής, η κινητική κατάσταση ενός συστήματος δεν μπορεί να αλλάξει μέσα από το ίδιο το σύστημα. Χρειάζεται έξωθεν (ή Άνωθεν) επίδραση.