Τεμενάδες

Ενώ έχουμε τόσα ανοικτά μέτωπα με τους εξ ανατολών γείτονές μας, ως κράτος συμπεριφερόμαστε σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Ακολουθούμε μια πολιτική που δείχνει να υπαγορεύεται άλλοθεν και να εξυπηρετεί... τι ακριβώς; Μέχρι και το δρομολόγιό του κανονίζει ο πρόεδρος της γείτονος, ζητώντας να επιστρέψει οδικώς στην Τουρκία (χαρά στο κουράγιο του...), προφανώς για να επιθεωρήσει τα εδάφη που εποφθαλμιά. Αν δηλαδή ζητούσε να τον πάμε και μια κρουαζιέρα στα νησιά του Αιγαίου, θα σπεύδαμε να ικανοποιήσουμε το αίτημα; Η κοινή λογική λέει ότι όταν κοψομεσιάζεσαι να κάνεις τεμενάδες στους μουσαφιραίους σου, το μόνο που καταφέρνεις είναι να τους ανοίγεις την όρεξη. Να υποθέσουμε ότι δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι έμπειροι διπλωμάτες και πολιτικοί μας;