Εκτός εάν...

‘Λοιπόν περιηρείτο πάσα ελπίς του σώζεσθαι ημάς’. Με την λιτή αυτή φράση ο συγγραφέας των Πράξεων Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει τη δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο δέσμιος Απόστολος Παύλος και άλλες 275 ψυχές προς τη Ρώμη όταν το χτύπησε ο ‘τυφωνικός Ευροκλύδων’. Δεν θα ήταν υπερβολή να την χρησιμοποιήσουμε και για την κατάσταση της χώρας μας όπως αυτή φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, χωρίς κομματικές παρωπίδες και γυαλιά αισιοδοξίας. Εκεί που δείχνουμε ότι κάτι πάμε να κάνουμε, δίνουμε μια κλωτσιά στις προσπάθειές μας και αφήνουμε πίσω μας εικόνα χειρότερη από πριν. Ποια αξιοπιστία εμπνέει ένα κράτος που λύνει τα εσωτερικά του προβλήματα καίγοντας και καταστρέφοντας περιουσίες και τρώγοντας τα σωθικά του στο καθιερωμένο Δεκεμβριανό ραντεβού; Γιατί θα πρέπει κάποιοι (όποιοι...) να μας λυπηθούν και να μας ‘σώσουν’ από το χάλι μας;
     Ακόμη χειρότερα, δεν διαφαίνεται ελπίδα εξόδου με τις μεθόδους και τις διαδικασίες που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις. Ήδη γίνεται συζήτηση για επίσπευση της εκλογής προέδρου δημοκρατίας, με τη μία πλευρά να προεξοφλεί το μάταιο του εγχειρήματος και την ανάρρησή της στο πηδάλιο της εξουσίας (και μάλιστα με ισχυρή εντολή) και την άλλη να ελπίζει (παρά πάσαν ελπίδα) ότι θα πιάσει το ‘μαγικό 180’ στο λαχείο της Βουλής και θα αποφύγει--τουλάχιστον για λίγο--ένα ακόμη εκλογικό χάος. Εντελώς πεζά και χωρίς αεροβασίες, για ποια ισχυρή εντολή μιλάμε; Όταν στην καλύτερη περίπτωση το πρώτο κόμμα σε μια εκλογή δεν θα έχει πάνω από 30%, πού ακριβώς βρίσκεται η ‘ισχύς’ που κυνηγάει με τόση μανία η αντιπολίτευση; Ακόμη πιο πεζά: μέσα σε ένα μήνα πού θα βρεθεί η προσωπικότητα που θα συγκεντρώσει έστω και τύποις την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου και των πολιτών για να ηγηθεί της χώρας;  
     Φυσικές λύσεις δεν υπάρχουν, και ενθυμούμενος τον Σωκράτη θα έλεγα ότι θα διατελούμε όχι καθεύδοντες αλλά προοδευτικά αυτοκαταστρεφόμενοι, εκτός ‘ει μη τινα άλλον ο Θεός ημίν επιπέμψειε κηδόμενος ημών’. Όμως κοντά στις άλλες ζημιές της τελευταίας τεσσαρακονταετίας, έχουμε εν πολλοίς παύσει να πιστεύουμε και σε υπερφυσικές λύσεις. Οπότε, σωτηρία τέλος, όπως συνήθιζε να λέει ειρωνικά ένας συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο.
     Εκτός εάν...